PRZYGODO WITAJ!
Trzej uczniowie z zaprzyjaźnionej szkoły (www.szkola-eureka.pl) przeżyli prawdziwą przygodę. Wyszliśmy tylko na chwilę do pobliskiego lasu; jeden z nich zaproponował, aby sprawdzić czy do odkrywki glebowej nie wpadły jakieś drobne zwierzęta, następnie drugi zaproponował, że wrócimy do szkoły na skróty … i w taki oto sposób spóźnili się na kolejną lekcję 30 minut. Ale na tym się nie skończyło. Teraz podczas każdego spotkania, wszyscy pozostali uczniowie domagają się PRZYGODY. Mało tego, uczniowie z klasy trzeciej dopytują się, czy gdy będą w klasie czwartej też będą mogli zgubić się w lesie. No i mam o czym myśleć. Możliwości są fantastyczne, ponieważ szkoła przylega do lasów Chojnowskiego Parku Krajobrazowego (Nadleśnictwo Chojnów). Przylega dosłownie, dzieli ją tylko droga.
Taka PRZYGODA wymaga solidnego przygotowania. Uczniowie już wiedzą co to jest mapa (właśnie wykonują swoją własną) i znają kierunki geograficzne. Przygodę planuję na powitanie wiosny (szkoła położona jest przy ulicy Przebudzenia Wiosny). Chcę im pokazać, że las podzielony jest na oddziały, każdy ma swój numer, numery te są oznaczone w terenie (słupki oddziałowe) i że w internecie są mapy lasów z tym numerami.
Zaczęłam działać. Zdobyłam mapę lasów, jednak nie są na niej zaznaczone numery oddziałów. Może w Nadleśnictwie Chojnów jest taka z numerami? Dowiem się.
Natomiast na stronie głównej RDLP w Warszawie znajduje się odnośnik MAPA LASÓW.
http://www.warszawa.lasy.gov.pl/
I w taki oto sposób taką mapę na potrzeby biegu zdobyłam.
Teraz muszę ją sprawdzić w terenie i wydrukować w kolorze. Planuję nanieść na nią szkołę i inne charakterystyczne obiekty. Po takiej zmianie zeskakuję, wydrukuję w kilku egzemplarzach i zalaminuję.
Uważam, że wiedza i umiejętności które zdobędą uczniowie przydadzą im się w życiu. Podręcznik do klasy 4. proponuje im obserwowanie przyrody:
- „Mech porasta kamienie i pnie drzew od północnej strony.”
- „Gałęzie samotnie rosnącego drzewa są krótsze od północnej strony.”
- „Na ściętym pniu drzewa można zobaczyć, że słoje są węższe od strony północnej.”
Nie zawsze tak jest, a właściwie najczęściej tak nie jest. Planuję uczniom pokazać, że pewniejszą metodą jest obserwowanie słupków oddziałowych. Są one stabilne, kamienne lub betonowe. Umieszczane są w północno-wschodnim rogu skrzyżowania linii oddziałowych, na każdym jest naniesiony numer oddziału na którym stoi i numery oddziałów przylegających. Najniższy numer ma oddział najbardziej wysunięty na północny-wschód, dalej idąc na zachód numeracja rośnie. Przećwiczymy to na mapie, następnie wspólnie w terenie, i po akceptacji dyrekcji szkoły PRZYGODO WITAJ!
Hanka
edukator@erys.pl
