Pora na czyszczenie budek lęgowych
Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 28 września 2004 roku w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną, czyszczenie budek może się odbywać od 16 października do końca lutego. W pozostałym okresie budka podlega ochronie – jest traktowana jako siedlisko.
Tydzień temu usuwałam gniazdo z budki lęgowej w otoczeniu szkoły. Asystowali mi uczniowie, którzy wiosną obserwowali sikorkę uwijającą się przy karmieniu piskląt. Co ciekawe, budka wisi w szkolnym ogrodzie, gdzie jest zawsze gwarno; najwidoczniej ptakom to nie przeszkadzało. Po wyjęciu gniazda okazało się, że w budce odbyły się dwa lęgi. Na pierwszym gnieździe zbudowane było drugie.
Zdziwiło mnie to, że wnętrze budki było bardzo suche. Przy wyjmowaniu gniazda unosiło się dużo pyłu. W takiej budce ptaki mają korzystniejsze warunki niż w naturalnej dziupli, gdzie jest większa wilgoć. Dlatego u wielu gatunków gniazdujących w naturalnych dziuplach jest tak bogata wyściółka gniazda; ma odizolować jaja i pisklęta od panującej wilgoci.
Wprawdzie budki lęgowe można czyścić po zakończeniu sezonu lęgowego, już od 16 października, jednak ja się zdecydowałam na okres zimowy. Przyczyną były zasłyszane opowieści o „niespodziankach” znajdujących się w środku budki, np. pchłach wyskakujących po otworzeniu przedniej ścianki. Zdarza się także, że budki zamieszkują osy i szerszenie. Uznałam więc, że podczas mrozu będę bezpieczniejsza. Ale i tak czułam pewne napięcie. Przecież mógł tam się schronić jakiś mały ssak, np. orzesznica.
Dlaczego budki lęgowe należy czyścić? Przecież nikt nie oczyszcza naturalnych dziupli. Jak wcześniej napisałam, wnętrze budki było bardzo suche, a w dziuplach jest większa wilgoć. Dlatego dziupla oczyszcza się sama; wilgoć sprzyja rozwojowi grzybów. Poza tym, usuwając z budki lęgowej stare gniazda, oczyszczamy ją z potencjalnych pasożytów, które mogą zagrażać pisklętom i dorosłym ptakom. Kolejny powód – gniazda budowane „piętrowo”, jedno na drugim niebezpiecznie zbliżają się do otworu wlotowego. Wówczas jakiś drapieżnik może łatwo dostać się do jaj i piskląt (np. kuna czy kot).
Hanka
edukator@erys.pl
