O zielniku
Zielnik wykonywałam z uczniami klasy 4. szkoły podstawowej po raz pierwszy. Jakoś wcześniej nie miałam do tego przekonania. Myślę, że wynikało to z faktu, że moja rola ograniczała się do spaceru z uczniami, zbieraniu przez nich roślin i mojej pomocy w ich oznaczaniu. Tym razem miałam wpływ na organizację zajęć i zrobiłam to następująco: W pracowni przyrodniczej zgromadziłam kilka książek z portretami roślin. Podczas zbierania roślin nie podawałam uczniom nazw.
Zwracałam uczniom uwagę na cechy roślin, które ułatwią ich rozpoznanie.
Po powrocie do szkoły uczniowie samodzielnie starali się oznaczyć rośliny.
Następnie uczniowie przygotowywali karty do zielnika. Najpierw wytłumaczyłam im, jak należy rośliny ususzyć – należy je włożyć pomiędzy dwie kartki papieru gazetowego (lub ręcznika papierowego) i przycisnąć ciężką książką; papier należy zmieniać codziennie. Po ususzeniu rośliny należy przykleić do kartki z bloku rysunkowego (A4).
Wywiązała się dyskusja na temat ozdabiania kart. Ciężko było uczniom zaakceptować to, że na karcie może być tylko roślina i opis. Jedyne moje ustępstwo dotyczyło koloru kart; marzyły mi się karty białe, jednak zgodziłam się na kolorowe.
Wytłumaczyłam dzieciom, że karty należy przynieść do szkoły w „koszulkach”; zostaną zebrane w segregatorze, który będzie dostępny w pracowni przyrodniczej dla uczniów wszystkich klas. Chętne dziewczynki zrobiły kartę tytułową i opis na okładce segregatora. Podkreśliłam, że ważne jest, aby opis wszystkich kart był jednolity – podałam wymiary kartki; poinformowałam co powinno się na niej znajdować. Zwróciłam uwagę na nazwy roślin; przypomniałam o tym, że składają się z dwóch członów.
Hanka
