Kurczak leśny
Tak nazywany jest ten grzyb po angielsku. W Polsce jest to żółciak siarkowy – pasożyt drzew liściastych. Lokalne nazwy: huba żółta, żagiew Rostafińskiego, żagiew topolowa, grzyb siarkowy, huba siarkowa. Od maja do września wytwarza okazałe, jednoroczne owocniki.
Młode okazy, wilgotne i o żywej barwie, są jadalne. Jednak w Polsce nie ma tradycji jedzenia tego grzyba. Jak pisze Łukasz Łuczaj, autor „Dzikiej Kuchni”:
„ … Jednak nie smakuje jak kurczak, ale bardziej jak tofu czy styropian z lekkim grzybowym posmakiem! ... Najlepiej pokroić go w drobną kostkę. Ładnie się komponuje wtedy z zielonymi składnikami potraw – wygląda jak marchewka lub papaja …”.
(http://lukaszluczaj.pl/zolciak-siarkowy/)
Żółciak siarkowy jest grzybem grubomięsistym, zazwyczaj bez trzonu. Do drzewa jest przyrośnięty bokiem. Owocniki są charakterystyczne; trudno je pomylić z innymi gatunkami. Młode okazy mają kształt bulwkowaty, później stają się wachlarzowate, półkoliste lub nieregularne. Często występują dachówkowato, jeden nad drugim. Powierzchnia owocnika jest pagórkowata, nierówna, pomarszczona. Barwa grzyba jest bardzo charakterystyczna – siarkowożółta do pomarańczowej, często z różowym odcieniem. Z wiekiem blednie.
Zazwyczaj grzyb ten występuje w parkach, sadach, ogrodach, na przydrożnych drzewach, powalonych pniach. W lasach jest rzadszy. Zanim pojawią się owocniki, grzybnia długo rozrasta się w środku drzewa. Powoduje intensywną brunatną zgniliznę drewna. Pień drzewa w środku staje się pusty; tworzy się dziupla. Opanowane przez grzyba drzewo ginie w ciągu kilku lat.
Hanka
edukator@erys.pl
