Jeden z symboli zbliżających się Świąt
Podobno jemioła istnieje w kulturze od czasów przedchrześcijańskich. Z najwyższą czcią obchodzono się z nią w kulturze celtyckiej; wierzono w jej magiczne właściwości. Osoba wchodząca na drzewo musiała być ubrana na biało, jemioła była ścinana złotym sierpem i trzeba było uważać, aby nie spadła na ziemię.
A jak jest dzisiaj? Zdobywana jest w inny sposób – kupuje się ją najczęściej na bazarach lub u ulicznych sprzedawców. Jednak nadal wiele osób wierzy w jej magiczne właściwości. Wieszana jest nad frontowymi drzwiami (chroni przed nieprzyjaciółmi, złymi mocami i złodziejami), nad kuchnią (chroni dom przed pożarem oraz piorunami) i wigilijnym stołem (zielone gałązki jemioły nad świątecznym stołem przyniosą szczęście i dostatek dla domowników w nadchodzącym roku). Nie powinna być umieszczana w wazonie z wodą.
Jednym z popularnych zwyczajów jest całowanie się pod jemiołą, co zapewnia trwały związek. Zapoczątkowano to w XVII-wiecznej Anglii. Zasada jest prosta – pod jemiołą kobieta nie może odmówić pocałunku mężczyźnie. Jeśli odmówi, spadnie na nią nieszczęście, może nawet na zawsze zostać sama. Zasuszoną roślinę należy przechowywać w domu do kolejnych świąt Bożego Narodzenia. Gwarantuje to działanie przez cały rok magicznej mocy ziela.
I jeszcze kilka słów o gatunku – jemioła pospolita
Jest to wiecznie zielony, kulisty krzew, o krótkim pniu, średnicy do 1 metra. Rośnie na drzewach liściastych i iglastych. Żyje 50 – 70 lat. Liście są skórzaste i twarde, podłużne, żółtozielone. Kwiaty wyrastają w kątach liści; skupione są po kilka. Białe jagody zawierają ciągliwy, lepki miąższ. Dojrzewają od listopada.
Wyróżniono trzy podgatunki:
- jemioła pospolita typowa półpasożytuje na gałęziach drzew liściastych;
- jemioła pospolita rozpierzchła półpasożytuje na gałęziach sosny, rzadziej modrzewia i świerka;
- jemioła pospolita jodłowa półpasożytuje na gałęziach jodły.
Jemioła jest rośliną trującą i leczniczą.
Hanka
edukator@erys.pl
