Dom dla gadów
Dla zachowania trwałości lasu leśnicy dążą do ochrony różnorodności biologicznej. Między innymi stwarzają lub poprawiają warunki egzystencji organizmom pożytecznym, chronionym lub zagrożonym, między innymi gadom.
A co mogą zrobić uczniowie?
W sierpniu, podczas zwiedzania Arboretum Nadleśnictwa Karnieszewice moją uwagę przyciągnął stos karp.
Przewodniczka wyjaśniła, że to „dom dla gadów”. Nie pamiętam, czy tak to nazwała, ale temu służy. Rewelacja! Jaki potencjał edukacyjny! Zainspirowało mnie to i planuję takie „domy” tworzyć od wiosny w otoczeniu szkoły z którą współpracuję. Póki co jesienią zrobiłam rekonesans z dziećmi z klasy 1. Stworzyły „dom dla jeża” – stos liści, ale ile się dowiedziały o potrzebach tych zwierząt, szukając odpowiedniego miejsca. Po tych zajęciach pojawił się mały problem; jeden z chłopców poprosił, aby zrobić „dom dla kreta”. Muszę się nad tym dobrze zastanowić.
Wracając do gadów, dzieci z klasy 3. przypomniały mi o tym co zobaczyłam w Nadleśnictwie Karnieszewice, prosząc o zajęcia o gadach. Takie zajęcia zorganizowałam, teorię opanowały; sporo o nich wiedzą, potrafią rozpoznawać. W zasadzie to uczniowie sami się od siebie uczyli. Mają bardzo dużą wiedzę o gadach. Moja rola sprowadziła się do przygotowania zdjęć, które zostały pokazane na tablicy multimedialnej (uczniowie sami ją obsługiwali), pilnowania, aby ich wypowiedzi nie zbaczały na inne tematy i do przygotowania gry terenowej sprawdzającej ich wiadomości.
Podsumowanie wiadomości o gadach odbywało się w formie gry terenowej w otoczeniu szkoły, wszystkie grupy zdobyły maksymalną ilość punktów.
Czas na działanie! W zasadzie już się zaczęło dziać – dwóch chłopców postanowiło prowadzić bloga o gadach. Wracając do szkoły dyskutowali, czy to będzie blogger, czy blogspot. Natomiast wiosną planuję z uczniami zorganizować „dom dla gadów”. Muszę się tylko zaopatrzyć w znaczniki (takie jakimi oznacza się rośliny na szkółkach). Złożyłam już zamówienie.
Wiosną, wracając do tematu gadów, uczniowie poznają potrzeby poszczególnych gatunków. Dowiedzą się także o zagrożeniach ze strony człowieka – utrata siedlisk, ich niszczenie, oraz wiosenne wypalanie traw. Będą wybierać miejsce silnie nasłonecznione, pozbawione roślinności drzewiastej. Nie wiem, czy uda się zdobyć karpinę, ale można przecież ułożyć stos kamieni i odpowiednio miejsce oznakować.
Hanka
edukator@erys.pl
