W czasie suszy bóbr ma sucho
Sucho jest jak diabli. Nie pamiętam kiedy ostatnio padał deszcz – chyba ze dwa miesiące temu. Miła jest taka ciepła i pogodna jesień, to prawda, ale wody w lesie jak na lekarstwo. Grzybów nie ma żadnych - ja się nawet cieszę, bo nie ma też grzybiarzy a w związku z tym nie ma śmieci. Kiedy jadę samochodem do mojego leśnictwa, we wstecznych lusterkach widzę tylko chmurę pyłu. W okolicznych niewielkich zbiornikach wodnych poziom raczej niski – tam gdzie były rzeczki są zamulone strumyki, a tam gdzie były podmokłe łąki można spokojnie iść suchą nogą.
Wykorzystałem więc pogodę i rozpocząłem prace na nowym zrębie zaplanowanym na ten rok. Zrąb jest na lesie mieszanym bagiennym – drzewostan prawie już obumarły (tzw. negatyw). Zabieg był przede wszystkim oczyszczający – pozyskałem raptem kilkadziesiąt metrów opału, bo taki to był surowiec. Teraz przygotowuję powierzchnię do odnowienia sztucznego (sadzenia), bo w tym miejscu odnowienie naturalne samoczynnie nie powstało.
Na zrębie zostawiłem biogrupę. Jest to fragment starego drzewostanu który nie został wycięty ponieważ podlega ochronie. Do takiego działania zobowiązuje nas zarządzenie dyrektora generalnego jak i wytyczne firmy certyfikującej naszą dyrekcję certyfikatem FSC. Ta biogrupa nigdy nie będzie użytkowana gospodarczo – drzewa się tam znajdujące będą mogły obumrzeć w sposób naturalny. Tak się akurat złożyło, że jest to teren zabagniony i trudno dostępny, a w dodatku jest tam nora bobrów.
O tym, że nora jest czynna, przekonałem się dzisiaj na własne uszy – wcześniej widziałem tylko ślady bobrowych działań. Ale dziś kiedy chodziłem po okolicy, słyszałem z nory chlupanie i zdenerwowane fukania – zwierzak nie był zadowolony z mojej obecności. W dodatku w wyniku suszy wejście do nory które do tej pory było ukryte pod wodą jest teraz doskonale widoczne. Poziom wody w tym miejscu musiał spaść o jakieś pół metra. Norę widać na zdjęciu – jest pod korzeniami kępy czeremchy.
