Piorun w drzewo
Efekt lipcowych burz jest zaskakujący. Jak się jedzie przez drzewostan widać sporo martwych drzew. Schną ich korony, ale nie jest to posusz czynny który mógłby stanowić ognisko rozwoju dla jakiegoś szkodnika, na przykład przypłaszczka granatka, ale są to drzewa porażone przez pioruny.
Pioruny oczywiście zdarzają się co roku, ale mam wrażenie że w tym roku drzew rażonych piorunem widać jakoś więcej (widać je zresztą wyraźnie dopiero jak zaczynają żółknąć i obumierać). Podleśniczy mówił, że znalazł pieniek po sporym świerku (oceniał go na dwa metry sześcienne masy, czyli pieniek miał z siedemdziesiąt centymetrów średnicy) z którego drzazgi były rozsiane po całej okolicy. Ja sam widziałem również podobne zjawisko, z tym że pień jeszcze stał z resztką korony ale był cały potrzaskany. Lipa z fotografii została ogołocona z korony i rozłupana po rdzeniu aż do samej ziemi. Miejsce gdzie ładunki elektryczne uziemiają się często jest wyraźnie widoczne. Jest to dziura w ziemi tuż przy pniu na tyle szeroka, że można w nią włożyć dłoń. Próbowałem sobie wyobrazić kabel, który mógłby przewodzić taki prąd...
Większość drzew w które trafiały pioruny znajduje się na wysokiej skarpie blisko brzegu jeziora. Oprócz pojedynczych egzemplarzy znalazłem również całą grupę takich drzew (sosen) – najwyraźniej okolica w jakiś sposób przyciąga uderzenia. Postanowiłem ściąć jedno z porażonych drzew i dokładnie sprawdzić, czy na pewno przyczyną jego śmierci był piorun a nie jakiś owad który znalazł sobie fantastyczne miejsce do rozmnażania i żeruje na potęgę w moich drzewostanach położonych malowniczo nad brzegiem jeziora. Ale to pod koniec tygodnia. Teraz mam krótko z czasem.
Drzewa po uderzeniu pioruna nadają się tylko jako surowiec stosowy – opał, papierówka. Teraz zresztą zgodnie z wymogami certyfikacji FSC martwe drewno w lesie jest jak najbardziej pożądane więc pozostawię te drzewa na miejscu jako posusz ekologiczny.
