Kozioł we wnyku
Rzecz się działa nie u mnie, ale w sąsiednim leśnictwie. Kolega kontroluje swój teren regularnie, bo zdarzają się tam przypadki kłusownictwa. Raz na jakiś czas razem z podleśniczym szukają wnyków i zbierają je. W trakcie takiej rutynowej kontroli w jednym z wnyków znaleźli żywego jeszcze kozła – samca sarny. Pętla wnyku zacisnęła mu się na szyi, ale miał szczęście. Zwierzę próbowało się uwolnić i zaplątało wnyk o parostki, w rezultacie pętla nie pozbawiła go życia. Kozioł musiał się długo szamotać, bo zdarł sobie z parostków cały scypuł. I tak by go sobie niebawem wytarł, ale w mniej gwałtowny sposób.
(Scypuł to żywa, unerwiona i ukrwiona tkanka pokrywająca poroże i rosnąca razem z nim. Wygląda jak skóra brzoskwini (plus minus) z charakterystycznym meszkiem. W kwietniu-marcu kozły wycierają swoje parostki, a tym samym ścierają scypuł – czemchają wtedy porożem np. o sadzonki modrzewiowe, przyprawiając o ból zębów leśniczych posiadających modrzewiowe uprawy.)
Najważniejsze w tej historii, że kozioł przeżył. Wyplątany przez leśniczego z drutu wrócił do lasu. Zdjęcie wygląda dość drastycznie, ale skończyło się tylko szokiem.
Kilka lat temu w okolicy we wnyku znaleziono wilka. Też znalazł go leśniczy. Wilk był żywy i również udało się go uratować.
Nie wszystkie przypadki znalezienia dzikiego zwierzęcia we wnyku dobrze się kończą, pomimo wysiłków leśników. Kiedyś pojechałem ze znajomymi nad jezioro, kilkadziesiąt kilometrów od domu. Idąc brzegiem znaleźliśmy wnyk, a w nim jelenia. Był bez łba. Najwyraźniej ten kto wnyk zastawił zadowolił się samym porożem. Sprawę zgłosiliśmy leśniczemu zarządzającemu tym terenem, ale winnego nie znaleziono.
W latach sześćdziesiątych w naszym nadleśnictwie kłusował facet który stawiał sidła. Leśniczy który mieszkał w tej leśniczówce gdzie ja mieszkam dzisiaj postanowił go złapać na gorącym uczynku. Nie było to proste, bo gość znał las jak własną kieszeń i był bardzo ostrożny. Ale leśniczy się uparł, i na zmianę z podleśniczym obserwował wnyki przez całą dobę (dodajmy, że była wtedy zima, a mróz jakieś minus dwadzieścia), kilka dni z rzędu. W końcu go złapali, związali wnykami, i grożąc dubeltówką poprowadzili kilkanaście kilometrów do nadleśnictwa. Myślę, że dzisiaj za taką akcję (związane ręce drutem, dubeltówka przystawiona do pleców!) poszedłbym do więzienia razem z tym kłusownikiem.
W moim nadleśnictwie na szczęście kłusowników nie ma wielu, zdarzają się sporadyczne przypadki.
