Hodowla lasu
Na zdjęciu widać fragment powierzchni zrębowej. Widać też wyraźnie, że uprzątnięcie „dorosłego” drzewostanu nie musi się kończyć katastrofą dla rosnącego niżej samosiewu. Jeżeli jakość i skład gatunkowy samosiewu są korzystne dla hodowania następnego pokolenia lasu, oczywisty jest fakt, że należy z tego skorzystać. Wtedy zaraz po uprzątnięciu starodrzewu od razu można mieć gotową uprawę, a powierzchni nie trzeba orać, siać lub sadzić, grodzić, chronić przed zwierzyną. Wystarczy ją pielęgnować – przerzedzać. Zaoszczędza się sporo kosztów i pracy, a jakość drzewek jest pierwszorzędna (pisałem o tym jakoś niedawno).
To co zrobiłem w tym roku – usunąłem starodrzew – należało zrobić nawet wcześniej, gdyż było już trochę za gęsto, pod okapem starych świerków robiło się za ciemno, co mogło mieć wpływ na zdrowotność odnowienia naturalnego. Jednak dopiero teraz, kiedy pojawiła się dobra koniunktura na sprzedaż drewna tartacznego, mogłem uruchomić zrąb. Plan urządzania lasu przewidywał usunięcie tego zrębu w przeciągu ostatnich dziesięciu lat. Jednak huragan który przeszedł nad Puszczą Piską w 2002 roku zmusił nas do modyfikacji planów – podaż surowca tartacznego była tak duża, że wycinanie nowych powierzchni nie miało uzasadnienia, a prace związane z usuwaniem skutków kataklizmu zakończyły się wcale nie tak dawno.
Na zdjęciu widać też ślady po traktorze. Żeby móc zachować odnowienie na zrębie zupełnym, należy wyznaczyć szlaki zrywkowe i bezwzględnie ich przestrzegać. W gąszczu świerkowego odnowienia szlak wygląda trochę jak tunel – część „choinek” wycina się przygotowując drogę dla traktora, ale większość pozostaje nienaruszona i buduje następne pokolenie lasu.
