Dzień Lasów czyli naturalnie Natura
21 marca Zgromadzenie Narodowe ONZ ustanowiło Międzynarodowym Dniem Lasów. Tego dnia leśnicy na całym świecie informują każdego, kto zechce ich słuchać i oglądać o znaczeniu lasów dla życia ludzkiego oraz przyszłości świata. Jak wylicza ONZ, od lasów uzależniony jest byt 1,6 mld ludzi na świecie oraz najbardziej istotna część globalnej gospodarki. Nasi leśnicy od dawna, przez blisko 90 lat istnienia Lasów Państwowych starali się mądrze czcić Dni Lasu:
Polskie lasy, jedne z najlepiej zachowanych i zagospodarowanych w Europie zajmują prawie 30% powierzchni naszego kraju. Rosną na obszarze 9,1 mln ha, z czego 7,6 mln ha zarządzane jest przez Lasy Państwowe, czyli stanowią własność nas wszystkich. A nie wszędzie można swobodnie korzystać z piękna przyrody:
28% Polaków wcale nie bywa w lesie, a 38% bywa tam sporadycznie. Wiedza Polaków na temat lasów także nie zwala z nóg, ale oczywiście nie dotyczy to czytelników Blogu Leśniczego, którzy wnikliwie śledzą, na różne sposoby, to co opowiadam o lesie :
Wielu ludzi narzeka na leśników, że "wciąż tną i tną i niedługo nie będzie już starych lasów". Wy doskonale wiecie, że powierzchnia lasów w Polsce wciąż się zwiększa, a średni wiek także rośnie. Na przestrzeni 68 lat udało się zwiększyć lesistość kraju z 21 proc. w roku 1945 do blisko 30% obecnie. Lasy zapewniają nam też konkretne, namacalne korzyści w każdej dziedzinie życia i w niemal każdym miejscu – od kuchni, przez aptekę, po skład opałowy i plac budowy. Najważniejszym leśnym produktem jest jednak potrzebne wszystkim drewno, które ma około 30 tysięcy zastosowań.
Bez obaw, nie zaleję Was oceanem cyfr i faktów, nie będę informował z nutą „przemądrzalstwa”, tylko opowiem Wam o tym, że nasza bliskość z Naturą jest naturalna. Choc coraz częściej, może z wygodnictwa, o tym zapominamy... Można przecież, a nawet trzeba, zachwycać się każdym, nawet pozornie zwyczajnym jej elementem:
Tęskno do uroków Natury szczególnie teraz, gdy zima wciaż trzyma. Zauważyłem ze zdumieniem, że prawie wszystkie moje wpisy z tego miesiąca mają w tytule wiosnę. Czekam na nią z utęsknieniem, jak większość z Was:
Nic dziwnego! Taka nasza natura… Przecież wiosna świeżą zielenią szybko zaciera wspomnienia krótkich, zimowych dni a pierwsze cieplutkie promienie słońca wlewają w ludzi optymizm i mobilizują do aktywności:
Ruszamy na leśne spacery, zachwycamy powrotem ptaków i kolorami kwiatów, porządkujemy ogródki, otoczenie domów, no i mówimy: zbliżamy się do NATURY !
Wiosną zdejmujemy stopniowo warstwy odzienia, których przyzwyczajeni do niskich temperatur już nie zdołaliśmy liczyć, a zdejmowanie oczywiście zależy od wieku, bo przecież gimnazjalistki poprzestają na jednej cienkiej warstwie, która patrząc na długość nigdy nie zasłania pępka. Nieco starsze roczniki - im starsze tym mniej chętnie redukują warstwy - ale wszyscy w pewnym momencie, często z przerażeniem odkrywamy jakąś fałdkę, czasem fałdę! Powziąłem także własne, niewzruszone postanowienie redukcji „złóż odnawialnych” w okolicach brzusia… Nieraz są to już zwały i wtedy szperając w ulubionej lodówce szybko zmieniamy menu mówiąc: wracam do NATURY!
Ale czy ten powrót do natury jest jeszcze możliwy?
Cywilizacja w swoim pędzie do zmian, przeobrażeń i udoskonaleń już tak bardzo zmieniła nasze życie, nasze przyzwyczajenia, całą naszą tożsamość. Zamiast po kompot do piwnicy lecimy do Biedronki, zamiast robić sałatkę odkręcamy słoik z promocji w Lidlu, zamiast zagniatać ciasto na kluski wyciągamy mrożonkę z Netto i tak ciągle zamiast, zamiast...
Można przy tym zamiast zanucić za E. Geppert: „zamiast, ersatz, cholera, nie życie...”
Wracamy jednak coraz częściej do korzeni, do tzw. Matki Natury i zastanawiamy się ile marchewki jest w marchewce, z niepokojem śledzimy skład produktu na opakowaniu, zastanawiamy się co można jeść bezpiecznie i pijemy zieloną herbatę, bo zdrowa ( choć niektórym nie bardzo smakuje) Zbliżamy się na powrót do Natury, której wciąż jesteśmy częścią, choć często o tym zapominamy, zbliżamy się i oby nie tylko z tego powodu, że niepokoimy się o swój dalszy los.
Chcemy być zdrowi, szczupli, wysportowani, opaleni i po to tak chętnie wracamy do tej Matki – Natury. Jednak z okazji Międzynarodowego Święta Lasu warto zapytać: „Człowieku, ty niedobry egoisto!!! Co Matce – naturze dajesz w zamian?”
Przyozdabiasz ją foliówkami, puszkami i innym śmieciem z wspomnianych marketów. Palisz jej skórę bezmyślnie wypalając trawę i pozostałości roślinne mimo wszelkich medialnych akcji typu „Ratujmy skowronki”. Wywalasz bez skrupułów to, co tobie zbędne gdziekolwiek jesteś. Myjesz samochód nad jeziorem bo tak wygodniej. Trujesz ją skutecznie, godząc się na tańszy sposób pozbywania ścieków i śmieci. Pomyśl o lesie choćby w świąteczny dzień, tak jak to robili nasi poprzednicy już w latach 30 XX wieku:
Popatrzmy może życzliwie na tę bliską sercu Naturę i rozejrzyjmy się wokół. Nie tylko od święta. Tylko głupiec nie dostrzeże piękna otaczającej nas przyrody i będzie dawał przyzwolenie na jej bezczeszczenie. W kwietniu będzie Dzień Ziemi, we wrześniu Sprzątanie Świata,a na świecie organizuje się wiele akcji i jest mnóstwo organizacji propagujących ochronę przyrody. Jednak to wciąż za mało, aby Natura trwała wiecznie.
Zerwijmy z egoizmem i traktujmy przyrodę życzliwie każdego dnia, a ona odwdzięczy się nam swoim bezgranicznym pięknem, z którego trzeba tylko umieć czerpać. Starajmy się poznawać i rozumieć las oraz jego mieszkańców, poznawajmy świat zwierząt, ptaków, owadów i roślin. Zachwycajmy się czystością wód i majestatem gór. Wielki Człowiek i Polak, Jan Paweł II mówił, patrząc na piękno gór: Człowiekowi jest potrzebne piękno krajobrazu!
Leśniczy Jarek- lesniczy@erys.pl
