Dąb - postępowanie hodowlane cz. 1
Na zdjęciu widać gniazdo z odnowieniem sztucznym dębu. Została tu zastosowana rębnia gniazdowa (o której już kiedyś pisałem), która służy nie tylko do zastąpienia dojrzałego drzewostanu nowym pokoleniem, ale również do przebudowy czyli urozmaicenia składu gatunkowego, co z wielu względów jest korzystne na siedliskach żyźniejszych niż bór mieszany świeży.
Na tym gnieździe posadziłem 4 lata temu, jesienią, sadzonki dębu bezszypułkowego razem z gatunkiem pielęgnacyjnym – lipą drobnolistną. Gatunek pielęgnacyjny został posadzony na całej powierzchni równomiernie, ale rzadziej niż dąb. Ma to wszystko na celu zapewnienie sadzonkom dębu stałego ocienienia bocznego i stworzenie w ten sposób na danej powierzchni mikroklimatu dzięki któremu sadzonki dębowe będą miały dobre warunki wzrostu. Zamiast lipy można posadzić również grab.
Na zdjęciu w gąszczu drzewek widać też brzozę, która posiała się tam sama. Przez pierwsze dwa lata, kiedy sadzonki były jeszcze małe, pielęgnacja polegała głównie na ograniczaniu chwastów oraz szybko rosnących samosiewów brzozowych. Gdyby tego nie robić, to dzisiaj nad wysokimi, ale wiotkimi dębami, bujałyby dorodne czterometrowe brzozy. (Usunięcie brzóz na tym etapie nie byłoby gwarancją sukcesu – niestabilne dęby raczej by nie przetrwały. Wiotkie pędy wyginają się pod własnym ciężarem.)
Dąb rósł w kożuchu różnych chwastów i lipy, ale zawsze miał odsłonięty pączek szczytowy (leśnicy mówią, że dąb lubi tak rosnąć - w kożuchu ale z odkrytą głową). Cały czas na powierzchni wsiewa się brzoza i próbuje zdominować dęba. Teraz małe brzozowe siewki, które wykiełkowały gdy dęby były już duże, są na poziomie chwastów i tworzą element kożucha, ale za dwa lata znów trzeba będzie wejść z cięciem pielęgnacyjnym i pozbyć się ich, żeby nie przegoniły i nie zakryły dębu.
