Zróbmy to!
Piękny, wypielęgnowany park. Mieszkańcy miasta z dumą mi go prezentują. Wypielone rabatki z kwiatami, trawniki zachęcające do rozłożenia koca, place zabaw, kosze na odpadki i kupy psów, ławki, bar... Raj na ziemi.
Oczami wyobraźni widzę baraszkującego wnuka Antosia … Ładnie tu… Zachwycam się, ale czegoś mi jednak brakuje. I nagle widzę dzikość! KOMPOSTOWNIK!!!
Okazało się, że jest to początek ścieżki, nazywanej w Polsce „edukacyjną”. Ten piękny, wypielęgnowany park otoczony jest pasem dzikiej przyrody. W to miejsce przemieszczane są z różnych miejsc kłody martwych drzew, które są usuwane ze względów bezpieczeństwa. W parku przyczyniają się do zwiększenia różnorodności dzikich zwierząt. Martwe drzewa są dla nich siedliskiem.
To wszystko jest wyjaśnione na tablicy informacyjnej znajdującej się na początku trasy. Jest tam także podana nazwa organizacji i numer telefonu, gdzie można uzyskać więcej informacji na temat projektu („Zielone przestrzenie”).
Na wspomnianej tablicy wyjaśniono, że drzewa przeniesiono z różnych miejsc gminy, a w parku przyczyniają się do zwiększenia różnorodności biologicznej dzikich zwierząt. Są siedliskiem dla wielu gatunków, np. jelonkowatych i mają kluczowe znaczenie dla ich przetrwania. Właśnie tu mogą znaleźć pożywienie i ukryć się w szparach, szczelinach lub pęknięciach. To z kolei warunkuje występowanie tu ptaków i nietoperzy.
W tekście zamieszczonym na tablicy wyjaśniono także, że wykopana wokół drzew ziemia została obsiana polnymi kwiatami. W ten sposób zostały tu zwabione m.in. pszczoły i motyle. Te rośliny wydadzą nasiona i się rozprzestrzenią. Z czasem powstanie tu dzika łąka.
Hanka
