UCHO BZOWE
Zdjęcie przedstawia ucho bzowe (in. ucho Judasza). Obiekt obserwuję od dwóch tygodni. Grzyb rośnie modelowo, tak jak podaje literatura, na zamierającej gałęzi bzu czarnego. Podobno spotykany jest także, choć rzadziej, na pniach i gałęziach drzew i krzewów liściastych, np. klonu jesionolistnego, robinii akacjowej, morwy i innych.
Owocniki ucha bzowego występują zwykle gromadnie w wilgotnych lasach, parkach i zaroślach. Można je spotkać w ciągu całego roku, jednak najczęściej od sierpnia do marca. Owocniki przypominają niekiedy kształt ucha, stąd nazwa. Najczęściej są nieregularne, kieliszkowate, miseczkowate, uchowate. Trzonu brak lub jest bardzo krótki. Miąższ grzyba jest galaretowaty, chrząstkowaty, elastyczny, barwy wodnistobrązowej, bez szczególnego smaku i zapachu.
Obserwowany przeze mnie grzyb podczas upałów się kurczy, z kolei po deszczu wraca do postaci przedstawionej na zdjęciu. Podobnie jest po ususzeniu. Twarde owocniki po dodaniu wody wracają do właściwej wielkości i kształtu, ponownie stają się galaretowate.
Ucho bzowe jest grzybem jadalnym. Nie powinien być jednak zbierany w rejonach przemysłowych, ponieważ kumuluje w swoich owocnikach zanieczyszczenia. Grzyb ceniony jest w kuchni azjatyckiej.
Źródło:
Grzywacz A., Staniszewski P. 2003. Wiem, co zbieram w lesie. MULTICO Oficyna Wydawnicza, Warszawa.l
Hanka
