O retencji
Ostatnio odwiedziłam jedno z nadleśnictw, gdzie planowane jest odnowienie istniejącej leśnej ścieżki, z czym połączone jest wyznaczenie nowych przystanków. Miejsce posiada wielki potencjał edukacyjny; na odcinku dwóch kilometrów są m.in. zbiorniki wodne, rezerwat przyrody, las gospodarczy, zamierające jesiony, drzewostan nasienny, szlak zrywkowy… Jednak tym co mnie absolutnie zachwyciło są obiekty małej retencji. Ścieżka biegnie w dolinie potoku, gdzie wykonano ogrom prac w ramach projektu „Przeciwdziałanie skutkom odpływu wód opadowych na terenach górskich. Zwiększenie retencji i utrzymanie potoków oraz związanej z nimi infrastruktury w dobrym stanie”.
Wzdłuż całej ścieżki obiektów jest tak dużo, że każdy przystanek mógłby być poświęcony tematowi retencji. Aby tego dokonać nadleśnictwo zdobyło tytuł prawny do gruntu potoku. To co zobaczyłam zrobiło na mnie bardzo duże wrażenie; nie bez znaczenia jest to, że pan nadleśniczy i edukator ubarwili opowieściami wędrówkę w strugach deszczu. Opowiadali między innymi o monitoringu potoku prowadzonego przez naukowców. Potwierdza on osiągnięcie celu, którym jest m.in. przywrócenie ciągłości biologicznej. Przykładem jest miejsce przedstawione na zdjęciu poniżej – bystrze o zwiększonej szorstkości. Ułatwia wędrówkę pstrągom w czasie tarła; jesienią ryby podejmują krótkie wędrówki do niewielkich dopływów ze żwirowym dnem.
Myślę, że miejsce to zrobi na uczniach i dorosłych odwiedzających to miejsce tak duże wrażenie jakie zrobiło na mnie.
Wspomniany projekt realizowany jest na terenie 55 nadleśnictw w 5 regionalnych dyrekcjach Lasów Państwowych. W nadleśnictwie które odwiedziłam, wykonano 24 zadania dotyczące odbudowy zbiorników retencyjnych, przebudowy przepustów i brodów, umacniania brzegów potoku oraz przebudowę jazu. Celem tych inwestycji jest, obok przywrócenia ciągłości biologicznej, spowolnienie odpływu wód potoku oraz przebudowa niedostosowanej do wód wezbraniowych infrastruktury technicznej.
Hanka
