Kto zimuje w ściółce leśnej?
To doświadczenie miałam ochotę przeprowadzić z uczniami już dawno temu. Jednak tak się składało, że wczesną wiosną i zimą nie było zapotrzebowania ze strony nauczycieli na temat zwierząt żyjących/zimujących w ściółce. A z kolei późną wiosną, latem i jesienią wystarczy odgarnąć ściółkę i wszystko widać. Ponieważ zima jaka jest taka jest, postanowiłam zrealizować ciągle odkładane doświadczenie; wybrałam się do sklepu celem zakupienia lejka, następnie do lasu po ściółkę.
Doświadczenie ustawiłam przy moim miejscu pracy, aby obserwować wynik. Lejek włożyłam do przeźroczystego pojemnika. Następnie włożyłam do niego ściółkę. Nad nią zapaliłam lampkę.
Światło i wysoka temperatura wypłoszyły drobne zwierzęta. Przemieszczały się w dół, aż ostatecznie wpadały do pojemnika. Po 30 minutach do pojemnika, na którym był oparty lejek wpadły pierwsze dwa bezkręgowce. Były to nicienie. Wiły się na dnie pojemnika, dlatego przeniosłam je do ściółki leśnej, która nie zmieściła się do lejka. Po mniej więcej 40 minutach usłyszałam głośne puknięcie – do pojemnika wpadł duży pluskwiak. Leżał na grzbiecie oszołomiony, dlatego szybko przeniosłam go tam, gdzie wcześniej umieściłam nicienie. Później zaobserwowałam jeszcze kilka nicieni i wijów. Po mniej więcej godzinie odniosłam całą ściółkę do lasu.
Myślę, że to doświadczenie może być dla uczniów atrakcyjne. Jest to świetna okazja, aby wyjaśnić im, że ten leśny drobiazg to nie są robale, tylko:
- nicienie – i pomyśleć, że łopata wyrzuconej ziemi może zawierać ponad milion tych wijących się drobnych organizmów;
- skaposzczety – przedstawicielem tej gromady jest dżdżownica;
- ślimaki – najczęściej spotykane są osobniki posiadające muszlę;
- pajęczaki – należy tu postrach uczniów – KLESZCZ;
- skorupiaki – są pokryte stwardniałym oskórkiem; ich ciało składa się z głowy, tułowia i odwłoka.
- wije – ich każdy segment wyposażony jest w odnóża;
- owady – najliczniejsza gromada zwierząt.
Hanka
