Knieć błotna
Tak, to prawda – przedstawiona na zdjęciu roślina to knieć błotna. Nagrody zostaną wysłane.
Roślina inaczej jest nazywana kaczyńcem, kaczyńcem błotnym lub kaczeńcem. Należy do rodziny roślin jaskrowatych. Jest rośliną trującą. Kwitnie w marcu – maju. Rośnie na terenie całego kraju, w górach po piętro kosodrzewiny. Lubi gleby mokre, żyzna, o odczynie obojętnym. Jest częsta w olsach i lasach łęgowych, często rośnie także na łąkach, brzegach strumieni, w rowach. Znosi okresowe zalewanie.
Knieć błotna jest trwałą byliną z krótkim bulwiastym kłączem i licznymi korzeniami. Na kłączu tym jesienią powstają pąki, z których wczesną wiosną wyrasta pęd nadziemny. Łodyga może mieć długość od 15 do 50 cm, jest naga, pusta, u nasady często czerwono nabiegła. Rozgałęzia się, leży lub podnosi. Liście są ułożone skrętolegle. Liście odziomkowe są na długich ogonkach, a łodygowe na coraz krótszych, aż do siedzących. Ogonki są bruzdkowane. Blaszka liścia jest ciemnozielona, błyszcząca, okrągława lub nerkowata do trójkątnej. Jest głęboko sercowato wcięta, brzegiem karbowana.
Kwiaty posiadają średnicę do 5 cm. Okwiat składa się z pięciu działek, od wewnątrz żółtych, błyszczących, z zewnątrz zielonawych. Pręciki są liczne, słupków 3-9. Kwiaty wydzielają dużo nektaru.
Owoc jest zbiorowy, złożony z mieszków z krótkimi dzióbkami. Nasiona mogą być przenoszone przez wodę.
Hanka
