Kasztanowce nie są drzewami leśnymi
Polskie drzewostany składają się z niewielkiej liczby gatunków; spośród drzew nagozalążkowych – 7 gatunków; spośród okrytozalążkowych – 35 gatunków. Wśród nich nie ma żadnego gatunku z rodzaju kasztanowiec. Należą tu głównie gatunki ozdobne, sadzone jako drzewa parkowe i alejowe, wchodzą także w skład nasadzeń przydrożnych. W leśnictwie nie mają znaczenia gospodarczego. Są czasami sadzone na granicy lasu (w ekotonie), ponieważ ich owoce są chętnie zjadane przez leśną zwierzynę. Rosną także w okolicy osad leśnych – posiadają ładny pokrój, zwykle gęste, „ciężkie” korony, okazałe kwiatostany, duże i bardzo charakterystyczne liście, atrakcyjne owoce. Najbardziej dekoracyjne są drzewa rosnące swobodnie.
Do rodzaju kasztanowiec należy około 25 gatunków - drzewa i krzewy. Pochodzą z południowo-wschodniej Europy, Ameryki Północnej oraz wschodniej Azji. Gatunki z rodzaju kasztanowiec są jednymi z pierwszych drzew obcego pochodzenia, które dostały się do Polski. W Polsce najbardziej znany jest kasztanowiec pospolity. Inne spotykane gatunki: kasztanowiec japoński, kasztanowiec żółty, kasztanowiec gładki, kasztanowiec krwisty, kasztanowiec drobnokwiatowy.
Kasztanowiec pospolity posiada inne jeszcze nazwy: kasztanowiec biały, kasztanowiec koński, kasztan dziki, kasztan gorzki, kasztanowiec zwyczajny. Pierwotnie występował tylko w północnych Bałkanach (Grecja, Bułgaria), gdzie rośnie w dolinach górskich rzek na wysokości 1000 – 1200 m n.p.m. Obecnie sadzony jest w całej Europie i Ameryce Północnej. Lokalnie jest zadomowiony. Został sprowadzony z Konstantynopola do Wiednia około roku 1570; dlatego przez długi czas uważano Turcję za ojczyznę tego gatunku. Dopiero w 1879 roku odkryto jego naturalne i pierwotne stanowiska w Północnej Grecji.
Kasztanowiec pospolity jest gatunkiem łatwym i szybkim do uprawy. Te cechy, oraz okazałe kwiaty spowodowały, że błyskawicznie rozprzestrzenił się w Europie. Do Polski został sprowadzony z Austrii pod koniec XVI wieku.
Ciekawostka:
Kwiaty kasztanowca posiadają zaraz po zakwitnięciu, dopóki jest w nich nektar, jasnożółty znaczek. Po kilku dniach, gdy spada produkcja nektaru, plamka zabarwia się na kolor karminowoczerwony do ciemnopurpurowego. Gdy pojawia się tak czerwony sygnał, pszczoły i trzmiele przestają odwiedzać kwiaty.
Hanka
