Jeszcze raz porosty
Porosty rosną wszędzie, w miastach, na wsiach, w alejach przydrożnych, zadrzewieniach, lasach… Rosną na skałach, drewnie, metalu, tworzywach sztucznych… Spotykane są na każdym kroku. Dlatego warto wykorzystywać je w działaniach edukacyjnych, tym bardziej, że mogą udzielić nam informacji o stanie środowiska:
„… Na obszarach o dość dużym stopniu zanieczyszczenia powietrza rosną co najwyżej porosty skorupiaste (proszkowate), które wyglądają tak, jakby ktoś spryskał pień drzewa gęstą farbą, albo przypominają zaschnięty kożuszek czy nieregularne łuski.
Tam, gdzie powietrze jest trochę czystsze, pojawiają się gatunki o plesze listkowatej, przylegające do pnia. W miarę oddalania się od skażonego terenu zaobserwujesz, że porosty są coraz większe, bardziej rozgałęzione i „puszyste” – krzaczkowate. Na obszarach z czystym powietrzem plecha ma często postać długich, sztywnych nitek lub frędzelków…”
Ostatni dodatek do Głosu Przyrody (Edukacyjny magazyn dla małych i dużych NR 2[3] IV-VI 2014) poświęcony jest właśnie porostom. Znajduje się tu zafoliowana skala porostowa do badania stopnia zanieczyszczenia powietrza oraz broszura z podstawowymi informacjami (12 stron w formacie A5). Publikację tę przyjęłam z dużym entuzjazmem nie tylko dlatego, że fascynuję się porostami, lecz także dlatego, że można zamówić dodatkowe egzemplarze. Posiadanie większej ilości takich materiałów na zajęciach edukacyjnych niezwykle usprawnia prowadzenie obserwacji.
Zamówienia:
http://www.glosprzyrody.pl/index.php/zamowienie
Hanka
