Jak to jest ze szczawikiem?
Wiadomo, że drzewa iglaste są odporne na mróz. Większość gatunków nie zrzuca igieł na zimę i zachowuje je zielone przez cały rok. Jest to możliwe dzięki temu, że igły są pokryte grubą warstwą substancji organicznych, która ogranicza odparowywanie wody i zabezpiecza przed niską temperaturą powietrza.
Ale jak to się dzieje, że szczawik zajęczy, mający delikatne liście, jest zimozielony?
W jednej z książek znalazłam informację, że niektóre rośliny posiadają przeciwzamarzacze. Wyobraziłam sobie, że działają tak jak płyn do mycia szyb samochodowych zimą. Wiadomo, że on nie zamarza. Jest to jednak trochę bardziej skomplikowane.
Wiele roślin leśnych jest chronionych przed skutkami działania mrozu przez ściółkę; jednak rośliny potrafią dodatkowo obniżać temperaturę krystalizacji wody. Robią to np. poprzez syntezę i gromadzenie substancji osmotycznie czynnych w wakuoli. Im większe stężenie substancji osmotycznie czynnych tym niższa jest temperatura zamarzania. Inne rośliny potrafią przemieszczać wodę do przestrzeni międzytkankowych, gdzie zamarza. Odwodnione tkanki zwiększają stężenie soku komórkowego i obniżają temperaturę zamarzania. Są także rośliny posiadające zdolność do krystalizacji wody w przestrzeniach międzykomórkowych. W ścianie komórkowej mogą występować białka AFP, opóźniające krystalizację i wpływające na kształt powstających kryształów lodu.
A jak jest u szczawika zajęczego? Może ktoś wie?
Hanka
