Galimatias językowy
Od kilku lat spotykam w literaturze terminy: outdoor education, adventure education, edukacja przygodą, pedagogika przygody, wychowanie plenerowe, plenerowość, edukacja przygodowa, turystyka przygodowa, pedagogika przeżyć. Próbowałam dociec, co kryje się za tymi terminami, lecz nie mogłam zrozumieć, czym się różnią.
No i wreszcie kupiłam książkę, która pomogła mi uporać się z tym galimatiasem:
Bąk A., Leśny A., Pakamer-Kabacińska E. 2014. Przygoda w edukacji i edukacja w przygodzie. Outdoor i adventure educationw Polsce. Fundacja Pracownia Nauki i Przygody, Warszawa.
Okazuje się, że pomiędzy definicjami outdoor education i adventure education brak jest wyraźnych granic. Jednak oba nurty mają wspólny fundament – nauczanie przez doświadczenie. We wspomnianej powyżej książce obie definicje zostały poddane analizie. Po ich lekturze postanowiłam posługiwać się we własnych działaniach praktycznych terminem „pedagogika przygody”, podobnie jak autorka jednego z rozdziałów publikacji: Leśny A. Pedagogika przygody – konteksty teoretyczne. Jednak, jak podkreśla autorka, nie można pozbawiać outdoor/adventure education aspektu edukacyjnego. Zdarza się, że organizatorzy działań edukacyjnych skupiają się bardziej na rozrywce niż na wychowaniu.
„… upominam się o wychowawczy aspekt działań inspirowanych outdoor/adventure education, wyrażany przede wszystkim w celowym projektowaniu zajęć, umiejętnym modelowaniu ryzyka oraz koniecznej facylitacji podejmowanych aktywności. Właśnie ten ostatni etap aktywności – podsumowanie z facylitacją, uważam za esencję i cechę charakterystyczną działań outdoor/adventure education. Plener, w którym umiejscowione jest całe działanie, może być nazywany scenerią bądź środowiskiem wychowawczym, ale warto zauważyć, że wiele klasycznych aktywności outdoor/adventure education może być realizowanych w podobnej formule zarówno w plenerze, jak i w budynku...".
Hanka
