Heca wygrała w konkursie
Rozstrzygnięto konkurs na imię dla klaczki urodzonej 1 kwietnia w Rezerwatowej Hodowli Konika Polskiego Nadleśnictwa Tuszyma (RDLP w Krośnie).
Konkurs na imię dla konika ogłoszono kilka dni później. Od 10 kwietnia do 29 czerwca do nadleśnictwa wpłynęło 85 zgłoszeń z 265 propozycjami imienia.
Po pierwszej weryfikacji 148 przesłanych propozycji nie spełniało warunków zasad konkursu, więc do dalszego etapu przeszło 117 pomysłów. Do ścisłego finału weszło 12 propozycji imion, które zaczynały się od pierwszych liter imion rodziców - Tui i Herbarza. Przewagą jednego głosu wygrało imię Heca. „A to heca, 1 kwietnia. Proponuję imię Heca dla źrebaczka, córki Tui i Herbarza” napisał autor imienia w mailu do nadleśnictwa.
Uroczyste podsumowanie konkursu odbędzie się w sierpniu, po otrzymaniu Paszportu Konia.
Rezerwatowa hodowla konika polskiego w Nadleśnictwie Tuszyma (RDLP w Krośnie) ma już ponad 20 lat. Obecnie w tabunie żyją: Tuja, Tuszyma, Hrabina, Troska, Heca i wałach Teksas.
W 1995 r. została założona przez nadleśniczego Zygmunta Jurasza, koniki były wypasane na cennych ekosystemach śródleśnych łąk, dzięki czemu tereny nie zarastały. Do dziś na części wypasają się te bardzo sympatyczne koniki. Wypasanie przez konie łąk daje pewność ich naturalnego użytkowania, jak również ogranicza inwazyjną sukcesję gatunków roślin niepożądanych, np. trzcinnika. Ponadto współbytowanie koni z innymi gatunkami zwierząt bardzo wzbogaca różnorodność biologiczną flory i fauny terenów objętych hodowlą.
W okresie międzywojennym prof. Tadeusz Vetulani, biolog i zootechnik, rozpoczął restytucję rasy zbliżonej do dawnego tarpana. Zbliżone wyglądem do wymarłych tarpanów koniki żyją w wielu hodowlach zagrodowych oraz wolnościowych. Ich populacja sięga obecnie ponad 1000 osobników. Główne cechy tego konia to: wysokość w kłębie 130-135 cm, maść myszata z ciemną pręgą przez grzbiet, krótka stojąca grzywa. Niezależny i łagodny charakter tych koni, duża odporność na niekorzystne warunki pogodowe, a tym samym łatwość ich hodowli, ich zdolności empatyczne sprawiły, że są one chętnie używane do hipoterapii osób niepełnosprawnych ruchowo, sensorycznie i umysłowo.
