Wiąz polny
Ulmus minor
Wiąz polny to drzewo osiągające do 40 m wysokości o gęstej i rozłożystej koronie. Jego pędy mają charakterystyczny, zygzakowaty kształt, często pokryte są listewkami korkowymi. Liście są odwrotnie jajowate, u nasady klinowate, na brzegach pojedynczo lub podwójnie piłkowane. Owoce wiązu to oskrzydlone orzeszki osadzone na krótkich szypułkach. By wyrosnąć na dorodne drzewo, wiąz potrzebuje gleb żyznych i wilgotnych, dlatego najlepiej czuje się na grądach i łęgach.
Drewno wiązu polnego jest najbardziej cenione spośród wszystkich gatunków wiązów. Wykorzystuje się je w przemyśle stolarskim do wyrobu oklein i posadzek.
Ciekawostka: Jeszcze niedawno wiąz polny rósł w miejskich parkach i alejach. Niestety jest bardzo podatny na holenderską chorobę wiązów, która powoduje ich całkowite zamieranie. Z tego powodu większość drzew w miastach całkowicie wyginęła.
Najgrubszy wiąz polny w Lasach Państwowych [>>]
