Zakwitły kwiaty św. Weroniki
Ani okazały, ani rzadki, ani chroniony, ani jadalny – niepozorny, ale piękny. Właśnie teraz kwitnie przetacznik ożankowy, delikatna, niebiesko ubarwiona roślina, która niemal wszędzie znajdzie dla siebie sprężające warunki.
Przetacznik ożankowy (Veronica chamaedrys) to gatunek rośliny należący do rodziny babkowaty, mimo że ładny, to jest pospolitym chwastem. Pojawia się na terenie całej Polski, częściej na niżu, ale można go również spotkać w górach, między kosodrzewinami, na znacznych wysokościach. Co do nazwy rodzajowej Veronica chamaedrys, to pochodzi ona od św. Weroniki, której twarz podobno można dojrzeć w kwiatach przetaczników.
Ze względu na delikatny, uroczy wygląd oraz niebieskie ubarwienie przetacznik ożankowy bywa uprawiany jako roślina ozdobna. Niebieskie kwiaty przyjmują wiele odcieni, ale zawsze przyciągają do siebie wzrok. Do ogrodu wnoszą spokój, działają inspirująco i odświeżająco.
Przytacznik, mimo że jest chwastem, to nadaje się na rabaty oraz jako roślina okrywowa, czyli chroniąca glebę przed erozją, przegrzaniem i utratą wilgoci.
W Polsce jest całkowicie mrozoodporny. Rozmnaża się przez wysiew nasion jesienią lub wiosną, przez sadzonki wytwarzane latem lub przez podział rozrośniętych kęp jesienią lub wczesną wiosną. Bardzo szybko się rozprzestrzenia, więc przed jego wysianiem należy zastanowić się, czy wybrane przez nas stanowisko nie znajduje się za blisko upraw polowych, sadów i ogrodów warzywnych, gdzie może spowodować poważne szkody. Nie bez powodu wiele osób traktuje go, jako bardzo uciążliwy chwast.
Elementem wyróżniającym odmianę ożankową spośród pozostałych przetaczników jest łodyga, pokryta włoskami w charakterystyczny sposób – na jej brzegu pojawiają się delikatne, miękkie włoski, ułożone w dwa, naprzeciwległe paski, pozostała powierzchnia jest naga.
W przeciwieństwie do pozostałych przetaczników, kwiaty tego gatunku (przetacznika ożankowego) są większe, pojawiają się pojedynczo, w kącie przysadek, w których tworzą grona o luźnej strukturze. Płatki korony są jasnoniebieskie lub błękitne, często maja ciemniejsze prążki i fioletowy nabieg u nasady, zdarzają się także egzemplarze z widocznie białymi brzegami.
Wszystkie kwiatki są bardzo delikatne, odpadają przy nawet najmniejszym ruchu lub silniejszych podmuchach wiatru. Ze względu na nietrwałość nie nadaje się do bukietów.
