Olsza szara

Olsza szara to drzewo wysokości do 20 m o wysokiej jajowatej koronie. Czasem może przybrać formy krzewiaste. Kora olszy jest gładka, ma kolor szaropopielaty. Liście, w odróżnieniu od olszy czarnej, są zaostrzone na szczycie, zwykle zaokrąglone u nasady, na brzegach lekko wrębne lub płytko klapowane.

Z wierzchu liście są szarozielone, początkowo omszone, potem nagie, pod spodem owłosione, jakby pokryte zamszem koloru szarego. Kwiaty żeńskie i męskie mają postać „kotków”, z żeńskich rozwijają się nibyszyszeczki.

Olsza nie ma dużych wymagań glebowych. Dobrze rośnie na glebach wilgotnych, zwłaszcza nad rzekami i strumieniami. W Polsce jest gatunkiem górskim z rozproszonymi stanowiskami na niżu. Żyje tylko 50-60 lat.

Warto wiedzieć: Olsza szara jest gatunkiem pionierskim. Oznacza to, że jako pierwsza pojawia się na terenach pozbawionych drzew na przykład na skutek szkodliwej działalności przemysłu. Nie przeszkadzają jej trudne warunki tam panujące - zanieczyszczenia, ubogie gleby, przymrozki. Dlatego dobrze jest sadzić ją na hałdach, wysypiskach i polach.

Najgrubsza olsza szara w Lasach Państwowych [>>]