Szlakiem „Inki” z Podjaz do Narewki
Uczniowie z kaszubskich Podjaz poznali Puszczę Białowieską podążając szlakiem „Inki”, patronki swojej szkoły. Było to możliwe dzięki pomocy białostockich i gdańskich leśników.
Kaszubskie Podjazy i podlaską Narewkę, wsie oddalone od siebie o niemal 600 km, łączy osoba Danusi Siedzikówny, ps. „Inka”, sanitariuszki, która w 1946 r. została zamordowana przez UB.
Siedzikówna była córką leśniczego z Olchówki koło Narewki, wychowywała się na Podlasiu. Pod koniec 1945 r. przeniosła się na Kaszuby, gdzie nadal prowadziła działalność konspiracyjną.
To właśnie na Kaszubach brała udział w ostatnich akcjach V Wileńskiej Brygady AK udzielając pomocy medycznej i opatrując nie tylko towarzyszy broni, ale także rannych funkcjonariuszy UB i NKWD. Jedna z takich akcji, za udział w której została skazana przez komunistyczny sąd na karę śmierci, miała miejsce 23 maja 1946 r. w Podjazach, wsi leżącej w powiecie kartuskim. Gdańscy leśnicy wyszli z inicjatywą nadania Szkole Podstawowej w Podjazach imienia Siedziakówny, była to pierwsza placówka w Polsce, której patronką została „Inka”.
Związki „Inki” z Lasami Państwowymi nie ograniczały się tylko do faktu bycia córką leśniczego. Po przejściu frontu, pod zmienionym nazwiskiem, pracowała w nadleśnictwie w Miłomłynie.
Uczniowie z podstawówki imienia „Inki” przez dwa dni poznawali dzieciństwo patronki oraz zgłębiali tajniki Puszczy Białowieskiej (opiekunem grupy był Wojciech Antczak z Nadleśnictwa Białowieża). Dzieci odwiedziły rodzinną wieś Siedzikówny, leśniczówkę w Olechówce oraz kościół w Narewce, gdzie do dziś przechowywane jest jej świadectwo chrztu.
O patronce szkoły opowiedział uczniom Bogusław Łabędzki, katecheta z Narewki, poszukiwacz pamiątek, zapisków i wspomnień po bohaterskiej sanitariuszce. Pokazał kolekcję zdjęć i dokumentów, z których wiele niedawno się odnalazło, dlatego nie zostały jeszcze nigdzie opublikowane.
Leśnym akcentem była wizyta w Nadleśnictwie Hajnówka i zwiedzenie edukacyjnej wystawy przyrodniczej oraz skansenu hajnowskiej kolejki wąskotorowej, którą od 1916 r. aż do lat 90. ubiegłego wieku wywożono drewno pozyskane w Puszczy Białowieskiej.
