Leśne drogi jak krwioobieg

Wypracowanie procedur i działań zmierzających do zoptymalizowania docelowej sieci leśnej infrastruktury drogowej PGL LP to jeden z głównych celów konferencji „Strategia PGL LP w zakresie budownictwa drogowego”, która się odbyła w dniach 10-12 marca w Rydzynie.
19.03.2015 | Jerzy Drabarczyk

Wypracowanie procedur i działań zmierzających do zoptymalizowania docelowej sieci leśnej infrastruktury drogowej PGL LP to jeden z głównych celów konferencji „Strategia PGL LP w zakresie budownictwa drogowego”, która się odbyła w dniach 10-12 marca w Rydzynie.

– Poprawa infrastruktury drogowej w lasach jest jednym z ważniejszych zadań strategicznych stojących przed Lasami Państwowymi. Realizacja tego celu ma umożliwić m.in. racjonalny rozwój drogowej infrastruktury leśnej, wykorzystywanej w celach gospodarczych oraz umożliwiającej bezpieczne korzystanie z lasów przez społeczeństwo – mówił Wiesław Krzewina, zastępca dyrektora generalnego LP ds. Strategii, Organizacji i Rozwoju.

Krwioobieg nadleśnictwa
Drogi leśne są zaliczane do dróg wewnętrznych, czyli wyłączonych z administracji dróg publicznych (krajowych, wojewódzkich, powiatowych, gminnych). Pojęcie drogi leśnej zostało zdefiniowane w Ustawie o lasach z 1991 r. Są to drogi położone w lasach, niebędące drogami publicznymi w rozumieniu przepisów o drogach publicznych, ale pełniące według potrzeb gospodarczych funkcję terenów komunikacyjnych.
Obiekty te funkcjonują w powszechnie obowiązujących ewidencjach jako grunt będący lasem oraz w planie urządzenia lasu, jak również w rejestrze gruntów i budynków prowadzonym przez jednostki organizacyjne LP (art. 32, ust. 2 pkt 3 Ustawy o lasach).

Dwudniową sesję podzielono na moduły tematyczne, w których poruszano zagadnienia z zakresu ekspertyz drogowych, współpracy z innymi właścicielami dróg czy zagadnień prawnych w drogownictwie leśnym. Ponadto przedstawiano tematy odnoszące się do realizacji dróg leśnych, składów drewna jako elementu sieci transportowej w nadleśnictwie, budownictwa drogowego w terenach górskich, a także parametrów technicznych dróg leśnych.

Dobre drogi - niższe koszty
Odpowiedniej jakości leśne drogi to przede wszystkim duże oszczędności. Lech Płotkowski z Katedry Urządzania Lasu, Geomatyki i Ekonomiki Leśnictwa WL SGGW wyjaśniał, że „dokonując optymalnego podziału kwoty nakładów inwestycyjnych przewidzianych na budowę dróg leśnych uzyska się oszczędności na kosztach transportu pozyskiwanego w LP surowca drzewnego średnio w wysokości 550 mln zł rocznie.

Sieć leśnych dróg, które przebiegają przez nadleśnictwa umożliwiają także odpowiednią realizację zapisów planów urządzenia lasu. – Jakość oraz liczba dróg funkcjonujących na terenie nadleśnictw jest ściśle powiązana z planem (m.in. plan cięć, wytyczne z zakresu ochrony ppoż., aspekty finansowe). Istotnym składnikiem optymalizacji jest analiza potoków ładunków na drogach leśnych w odniesieniu do istniejącej sieci dróg publicznych – podkreślał Janusz Bańkowski, dyrektor BULiGL Oddział w Brzegu.

Potrzebni „budowlańcy” i szkolenia
Uczestnicy spotkania podkreślili, że dużym problemem w realizacji założeń w zakresie budownictwa drogowego jest coraz mniejsza liczba „budowlańców” w nadleśnictwach. – W pionie sekretarza nadleśnictwa ogranicza się zatrudnienie. W wielu jednostkach została tylko jedna osoba, sam sekretarz. Na tym stanowisku nastąpiła duża rotacja. Z czasem nie będziemy mieli kim pracować – podkreślał Marek Komorowski z Wydziału Infrastruktury DGLP. Jednocześnie zwrócił uwagę na potrzebę szkoleń. – Należy je organizować cyklicznie dla pracowników zajmujących się inwestycjami drogowymi i traktować jako stały element doskonalenia zawodowego kadr LP – tłumaczył.

O innych zagadnieniach poruszanych podczas konferencji będzie można przeczytać  w następnych wydaniach „Głosu Lasu”.

Istotnym wątkiem dyskusji była także współpraca z samorządami. Zbigniew Gryzło, nadleśniczy Nadleśnictwa Nawojowa, RDLP w Krakowie, przypomniał, że przez lasy w Polsce przebiega prawie 50 tys. km dróg publicznych, głównie gminnych i powiatowych, z czego ok. 40 proc. stanowią drogi gruntowe naturalne i ulepszone. – Niezależnie od tego znaczna część dróg samorządowych, utwardzonych i wyposażonych w nawierzchnie bitumiczne nie posiada odpowiednich parametrów nośności, a często i szerokości, pozwalających na transport drewna środkami wysokotonażowymi – zaznaczył.

W konferencji, odbywającej się pod patronatem JM Rektora UP w Poznaniu, wzięli m.in. udział przedstawiciele Ministerstwa Środowiska, generalnej i regionalnych dyrekcji LP oraz nadleśnictw zajmujący się budownictwem drogowym, naukowcy z trzech leśnych uczelni oraz IBL, a także reprezentanci firm wykonujących drogi leśne.