Oblicza Ludzi Lasu

Profesja: instruktor jazdy konnej, leśnik, edukator

Beata na co dzień pracuje w Nadleśnictwie Przedborów jako starszy specjalista Służby Leśnej ds. ochrony lasu i edukacji.

Moje ulubione lasy to lasy okolic Antonina, lasy Doliny Baryczy.

Las daje mi przede wszystkim spokój i poczucie wolności. Nie ma nic piękniejszego dla mnie niż galop piaszczystą, leśną drogę, kiedy słyszę tylko tętent końskich kopyt, wtedy jest tylko koń, las i ja, wszystkie problemy zostają za mną. Dzięki lasom w mojej okolicy ludziom żyje się prościej. Szczególnie dla starszych mieszkańców niewielkich miejscowości, jakich w południowej Wielkopolsce jest sporo, las jest „dobrym sąsiadem” i bogatą spiżarnią. Okoliczni mieszkańcy doskonale wiedzą gdzie rośnie bez czarny, gdzie najszybciej napełnią słoik jagodami, czy borówkami oraz gdzie bez trudu nazbierają cały koszyk borowików, podgrzybków i maślaków.

Odkąd sięgam pamięcią las zawsze był obecny w moim życiu. Dawniej patrzyłam na niego oczami dziecka, dziś staram się patrzeć na las nie tylko przez pryzmat pracy, ale także tak jak kiedyś. Myślę, że dzięki pasjom jakie mam, które są nieodłącznie związane z lasem, udaję mi się osiągnąć właściwy balans, który pomaga także w codziennej pracy.

Mój zawodowy związek z lasem trwa od 2009 roku. W lesie odkryłam i rozwijam swoją pasję, którą niewątpliwie jest edukacja przyrodnicza. Lubię patrzeć na rozdziawione dziecięce buzie, przyglądające się z zaciekawieniem, jak funkcjonuje las, jak żyją jego mieszkańcy i rosnące w nich przekonanie, że las jest cudownym miejscem  do spędzania czasu.

Co łączy konie i las? Zarówno konie, jak i las wymagają cierpliwości i otwartego umysłu. Jeśli w pracy z koniem będziemy działać tak, jakby zostało nam tylko 15 minut, stracimy cały dzień. Jeżeli natomiast będziemy działać tak, jakbyśmy mieli cały dzień, osiągniemy cel znacznie szybciej. Podobnie jest z lasem, który jest skomplikowaną siecią powiązań, a nieprzemyślanym działaniem możemy więcej zepsuć niż zdziałać.