Trzy gracje z leśnych ostępów
Leśnicy z białostockiego Nadleśnictwa Rudka kilka dni temu pochwalili się, że w gnieździe na platformie gniazdowej wykluły się trzy puchacze. Liczebność tej największej występującej w Polsce sowy szacuje się na 250-280 par.
W tym roku zimą Komitet Ochrony Orłów, w miejscu zniszczonej platformy, wybudował nową. Na nowych lokatorów nie trzeba było długo czekać, po zaledwie dwóch tygodniach pojawiły się puchacze. Tym samym potwierdziły, że nowa konstrukcja była potrzebna. Obecnie w gnieździe są już trzy, wiecznie głodne pisklęta.
Puchacze mogą gniazdować także na ziemi albo zajmować gniazda innych ptaków, np. myszołowa albo bociana czarnego. Niestety, lęgi na ziemi są dużo bardziej narażone na straty, zdarza się, że są niszczone przez dziki lub drapieżne ssaki. Dlatego w rewirach puchaczy warto budować sztuczne gniazda. Jeśli puchacze je zajmą, mają dużo większe szanse na wyprowadzenie potomstwa.
Puchacz (Bubo bubo) jest największą sową występującą na obszarze naszego kraju i Europy. Rozpiętość skrzydeł tego ptaka dochodzi do 180 cm, długość ciała wynosi ok. 70 cm, a waga sięga nawet 4 kg. Cechami charakterystycznymi w wyglądzie puchacza są duże pomarańczowe oczy oraz tzw. uszy, czyli pęczki piór, które ptak unosi w momencie zagrożenia lub zaciekawienia. Dymorfizm płciowy w upierzeniu nie występuje, natomiast jest zauważalny jeśli chodzi o masę ciała - samice są większe i cięższe od samców. Jest to gatunek osiadły i monogamiczny.
Samica składa przeważnie 2-3 jaja, w odstępach 2-4 dni. Pisklęta klują się nierównocześnie, dlatego w przypadku mniejszej ilości pokarmu młodsze i słabsze giną. Puchacze dojrzałość płciową uzyskują w 2-3 roku życia. Puchacz jest gatunkiem terytorialnym. Rewir lęgowy zajmowany przez parę ma zazwyczaj promień od 2 do 4 km.
W Polsce puchacz objęty jest ścisłą ochroną gatunkową. Wokół gniazd puchaczy tworzone są strefy ochronne: przez cały rok w promieniu do 200 m, a okresowo (od 1 stycznia do 31 lipca) w promieniu do 500 m od gniazda. Wymieniony jest w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt oraz w Załączniku I Dyrektywy Ptasiej. W skali kraju jego liczebność szacuje się na 250-280 par.
