Trwają gody salamander
Gody salamandry plamistej, największego krajowego płaza, odbywają się od lata do jesieni w zależności od miejsca występowania. Samce w tym okresie wyraźnie się ożywiają i penetrują okolicę w poszukiwaniu samic. Często obserwuje się wówczas salamandry chodzące parami.
- Nikomu nie polecam dotykania tego płaza, gdyż salamandryna może spowodować nieprzyjemne następstwa w wypadku zatarcia do oczu czy ust – przestrzega leśniczy Nóżka.
Wydzielina ta może być prawdziwą trucizną. W razie dostania się do przewodu pokarmowego może wywołać drgawki, podnieść ciśnienie krwi czy też miejscowo znieczulić i spowodować drętwienie kończyn. Stąd, mimo swej ociężałości, salamandra nie ma wrogów naturalnych.
#leśnaciekawostka Tej piękności chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. W dawnych czasach salamandry wzbudzały strach i...
Opublikowany przez Lasy Państwowe Sobota, 29 sierpnia 2020
Salamandry początkiem października intensywnie żerują, uzupełniając zapasy tłuszczu, po czym kończą aktywność poszukiwaniem bezpiecznych zimowisk. Z nastaniem pierwszych przymrozków zapadają w hibernację, znikając z naszych oczu niemal na pół roku. Zimą można je spotkać w beskidzkich jaskiniach.
W Beskidzie Niskim, na Dukielszczyźnie, uważano niegdyś, że salamandra, czyli jaszczyrz, jest bardziej jadowita od żmii, zwanej tu chrobokiem. Mówiono: Jak cię chrobok uje (ugryzie), to nic, ale jak cię jaszczyrz uje, to jak pięć chroboków”. Skąd brały się te uprzedzenia, trudno dziś dociec. Niegdyś też nazywano salamandry „córami płomieni” bowiem uważano, że nie rodzą się one jak inne płazy, ale wychodzą z ognia. Stąd np. w Beskidzie Niskim przestrzegano przed paleniem ognisk, „by się jaszczyrze w domu nie zalęgły”. Wierzenia te mają też swoje odzwierciedlenie w obcych nazwach gatunku, np. angielskiej fire salamander, niemieckiej Feuersalamander czy rosyjskiej oгненная саламандра.
Jedno jest pewne: tylko znachorzy nie bali się salamander, pili bowiem wywar z ich skór, by wejść w specjalny rodzaj transu, pozwalający im analizować stan pacjenta, „zaglądać w głąb jego duszy” i rozpoznawać dolegliwości. Sproszkowanej skóry salamander używali też alchemicy, przy jej pomocy poszukujący sławetnego kamienia filozoficznego.
