Projekt Instytutu włączony do NPL
„Program rozwoju leśnictwa", realizowany przez Instytut Badawczy Leśnictwa, został skierowany do wykorzystania w dalszych pracach nad Narodowym Programem Leśnym.
Podczas spotkania, w którym uczestniczyli przedstawiciele resortu środowiska, Lasów Państwowych oraz IBL, podsumowano realizowany przez Instytut projekt. Prof. Kazimierz Rykowski, koordynujący prace nad programem, przypomniał jego podstawowe założenia. - Projekt łączył trzy elementy: gospodarkę leśną, w tym prywatną, przemysł drzewny i ochronę przyrody w lasach. Miał stworzyć wizję rozwoju polskiego leśnictwa, jego kierunków i priorytetów aż do 2080 roku – powiedział.
Obecnie, projekt realizowany w latach 2012-2015 przez IBL, ma być wykorzystany w dalszych pracach nad Narodowym Programem Leśnym. Podczas spotkania przedyskutowano kolejne działania w tym obszarze, co umożliwiają uchwalone 11 marca nowelizacje ustawy o lasach oraz ustawy o ochronie przyrody. W tej ostatniej dodano przepis upoważniający ministra środowiska do opracowania NPL, jako strategicznego programu rozwoju leśnictwa w Polsce.
W ośmiopanelowej dyskusji w ramach projektu wzięło udział 162 ekspertów z 34 instytucji, w tym 636 bezpośrednich uczestników obrad, zaprezentowano 132 autorskie opracowania, udzielono 214 tzw. rekomendacji do dalszych prac nad narodowym programem leśnym, a dyskusje śledziło on-line ok. 1,9 tys. internautów.
Obecny w czasie spotkania Andrzej Konieczny, wiceminister środowiska zauważył, że wyniki poszczególnych paneli dyskusyjnych często pokrywają się w różnych częściach projektu IBL. - To tylko podkreśla jak bardzo holistyczną dziedziną jest leśnictwo i gospodarka leśna, jak wielkie jest ich oddziaływanie na otoczenie – powiedział.
Według wicemnistra nadal należy zajmować się dalszymi działaniami nad promocją polskiego modelu prowadzenia gospodarki leśnej. Starania takie powinny być prowadzone na wielu poziomach, od lokalnego do międzynardowego.
Narodowe programy leśne mają szerokie międzynarodowe usankcjonowanie, o czym przypomniała Anna Żornaczuk-Łuba, wicedyrektor Departamentu Leśnictwa i Ochrony Przyrody ministerstwa. Prace nad nimi są prowadzone w oparciu o rezolucje ONZ z 1992, 1997 i 2007 r. oraz proces FOREST EUROPE (deklaracje: wiedeńska, warszawska i z Oslo). W pierwszej z nich zobowiązano sygnatariuszy i Komisję Europejską m.in. do stosowania narodowych programów leśnych jako jedno z narzędzi do identyfikacji i wskazywania zagadnień międzysektorowych, istotnych z punktu widzenia lasów oraz trwałej i zrównoważonej gospodarki leśnej.
Ponadto programy takie powinny być wykorzystywane do analizy luk i nieścisłości w politykach, programach, strategiach i prawie leśnym, jak też podejmowania działań w celu ich usuwania. Z kolei np. dokument z Oslo z 2011 r. ustanowił cele dla lasów europejskich na 2020 r. Jednym z nich jest zobowiązanie państw europejskich do utworzenia i wdrożenia narodowych programów leśnych, zgodnie ze wspólną wizją oraz celami. Najnowsza, z 2015 r. deklaracja z Madrytu ponownie podkreśla znaczenie narodowych programów.
