O wilkach i rysiach w raporcie WWF

- To już kolejny sezon wspólnych działań i należy mieć nadzieję, że nie ostatni – zaznaczył Stefan Jakimiuk, koordynator Projektu Fundacji WWF Polska, dziękując leśnikom za efektywną współpracę przy zbieraniu informacji na temat populacji wilków i rysi.
02.10.2015

- To już kolejny sezon wspólnych działań i należy mieć nadzieję, że nie ostatni – zaznaczył Stefan Jakimiuk, koordynator Projektu Fundacji WWF Polska, dziękując leśnikom za efektywną współpracę przy zbieraniu informacji na temat populacji wilków i rysi.

Z niedawno opublikowanego raportu wynika, że w kompleksach leśnych Podlasia podczas zimowych tropień doliczono się 28 wilczych watah z 194 osobnikami. Jak wyjaśniają autorzy badania „populacja wilków bytująca na tym terenie wzrosła o około 48 proc., natomiast populacja rysia utrzymuje się na podobnym poziomie”. W trakcie liczenia odnotowano 30 rysi, w tym pięć samic z młodymi.

Ponadto tegoroczne tropienia wykazały obecność samicy prowadzącej dwójkę młodych, natomiast dwa lata temu zauważono jedynie pojedyncze osobniki. Z analizy materiału genetycznego zebranych próbek (sierści) wynika, że „populacja białowieska” rysi może aktualnie znajdować się w ekspansji przestrzennej na nowe obszary”.

Przeczytaj całość raportu na stronie fundacji

Co ciekawe, badania mitochondrialnego DNA (mtDNA) wykazały, że populacja rysi w tamtym regionie kraju w 40 – 50 proc. może wywodzić się z terenu Puszczy Białowieskiej. Z analizy wynika, że duże zróżnicowanie genetyczne mtDNA między badanymi populacjami rysi w północo-wschodniej Polsce oznacza ograniczony przepływ genów między populacjami.
To, według autorów opracowania, może skutkować spadkiem zmienności i utratą potencjału ewolucyjnego.

Aby lepiej ocenić stan populacji rysi, które na terenie podlaskiego, bytują na skraju naturalnego zasięgu występowania, w zimą tego roku przeprowadzono -  kolejne po 2013 r. -  badania. Tym razem zimowe tropienia rysi uzupełniono o analizy genetyczne próbek włosów rysi zebranych w Puszczy Augustowskiej i Puszczy Knyszyńskiej oraz ankiety monitoringowe.

W dokumencie WWF podkreśla, że „ciężar zbierania danych wzięły na siebie głównie służby terenowe nadleśnictw położonych na obszarze Puszczy Augustowskiej (Augustów, Płaska, Głęboki Bród, Szczebra, Pomorze, Suwałki) i Wigierskiego Parku Narodowego i dalej na południe Nadleśnictwo Rajgród (łącznik między Puszzczą Augustowską i Doliną Biebrzy) oraz Biebrzański Park Narodowy i dalej na południowy wschód w Puszczy Knyszyńskiej, nadleśnictwa: Knyszyn, Czarna Białostocka, Dojlidy, Supraśl, Krynki, Waliły i Żednia”.

Raport jest bogato ilustrowany zdjęciami wykonami przez leśników oraz udostępnionymi Straż Leśną, a pochodzącymi z fotopułapek.