Międzynarodowa konferencja ws. strategii bioróżnorodności 2030 za nami
W piątek 8 października w Warszawie odbyła się międzynarodowa konferencja pn. „Przyszłość modelu ochrony środowiska leśnego w kontekście komunikatu Komisji Europejskiej na temat Strategii bioróżnorodności 2030”
– Jako społeczność międzynarodowa, jako kraj stoimy przed wieloma wyzwaniami – mówił Michał Kurtyka, Minister Klimatu i Środowiska podczas inauguracji szczytu. – To zmiany gospodarcze, społeczne, demograficzne i wreszcie te, które są dla nas prawdopodobnie najistotniejsze, czyli klimatyczne, środowiskowe, które w bardzo istotny sposób zmieniają rzeczywistość. Minister zaznaczył w swoim wystąpieniu także, że ochrona przyrody staje się nie tylko wyzwaniem, ale też koniecznością. – To, jak będziemy dbać o nasze lasy, determinować będzie funkcjonowanie kolejnych pokoleń w tej sztafecie pokoleń, w której uczestniczymy – mówił minister.
– Istnieje obawa, że leśnictwo ucierpi wskutek zapisów związanych z prawem ochrony przyrody na poziomie Unii Europejskiej – zaznaczył podczas podsumowania konferencji Paweł Sałek, doradca prezydenta RP w zakresie ochrony środowiska, polityki klimatycznej i zrównoważonego rozwoju, który reprezentował Prezydenta RP. – Jednak pojawiają zapowiedzi premier Finlandii, która nie zgadza się z zapisami proponowanymi przez Komisje Europejską, mocny głos w tym zakresie płynie ze strony Republiki Federalnej Niemiec. Podobne zdanie ma Polska, Rumunia i kilka innych podmiotów.
– Polska stanowczo podkreśla, że ochrona ścisła nie może sprowadzać się wyłącznie do ochrony biernej, lecz musi zawierać w sobie możliwości prowadzenia działań ochrony czynnej – mówił Minister Edward Siarka – Jest to kluczowe w kontynuacji zrównoważonej gospodarki leśnej – zaznaczył.
Minister Małgorzata Golińska mówiła, że globalna utrata różnorodności biologicznej jest faktem, z którym powinniśmy się mierzyć. Jak zaznacza pani minister, taka walka powinna mieć logiczne i merytoryczne podstawy, co stanowi klucz do dyskusji o wyzwaniach, które za sobą ciągną zmiany klimatu i o narzędziach, z których powinniśmy korzystać.
Józef Kubica, p. o. dyrektora generalnego LP zaznaczył jak istotną sprawą dla polskich leśników, dla całej przyrody, nowoczesnej ekologii, środowiska, Europy i całego świata jest temat konferencji.
- Czy zaproponowane przez komisję europejską rozwiązania przyniosą UE i jej mieszkańcom bezpieczną przyszłość, czy rozwiążą problemy środowiskowe i klimatyczne globu, czy uratują środowiska przyrodnicze, pozostawiając je bez skutecznej, czynnej opieki? - pytał Zbigniew Kuszlewicz, Przewodniczący KSZNOŚiL NSZZ Solidarność i zaznaczył, że nikt nie jest dziś w stanie na nie odpowiedzieć.
W czasie konferencji można było wysłuchać prelegentów z różnych krajów Europy. Pokazywano ekonomiczne, środowiskowe i społeczne skutki wprowadzenia strategii bioróżnorodności 2030 w Polsce i innych krajach. Na konferencji było obecnych wielu przedstawicieli świata nauki.
Z konferencji płynie wiele wniosków. Ustalono, że ochrona bierna nie wpływa na zwiększanie różnorodności biologicznej, wręcz ją zmniejsza; występująca w Polsce potrzeba przebudowy drzewostanów wymaga czynnego udziału człowieka, poddanie tychże drzewostanów ochronie ścisłej doprowadzi do ich rozpadu spowodowanego gradacjami owadów i rozwojem grzybów patogenicznych. Zwiększenie powierzchni chronionych w proponowanej skali zwiększy nadmierne użytkowanie lasów poza Europą m.in. w lasach tropikalnych. Ograniczenie pozyskania zmniejszy także zatrudnienie, przede wszystkim w przemyśle drzewnym, ostatecznie doprowadzając do marginalizacji tej gałęzi polskiego przemysłu na arenie międzynarodowej. Ustalono także, że wyłączenie z użytkowania, poddawanie ochronie ścisłej dużych obszarów leśnych należy określić jako szkodliwe w świetle licznych przykładów z całego świata wskazujących, że trwałe zachowanie różnych walorów, w tym przyrodniczych, wymaga aktywnej interwencji ze strony człowieka. Wyzwaniem dzisiejszych czasów nie jest dalsze zwiększanie powierzchni obszarów chronionych i wzrost powierzchni objętych ochroną ścisłą, a doskonalenie i wdrażanie na jak najszerszą skalę do praktyki metod zagospodarowania lasów, sprzyjających zachowaniu ich prawdziwie wielofunkcyjnego charakteru.