Czynna ochrona przynosi efekty
Mimo że jesień w pełni, to leśnicy z Nadleśnictwa Hajnówka pracują nad poprawą warunków świetlnych na siedlisku rzadkiego leńca bezpodkwiatkowego.
Ta niepozorna roślina (leniec bezpodkwiatkowy Thesium ebracteatum) znajduje się pod ścisłą ochroną i jest wpisana na listę gatunków Natura 2000. Jej naturalne siedlisko jest związane z otwartymi zbiorowiskami roślinnymi, z obrzeżami lasów lub prześwietleniami w drzewostanach.
Za główną przyczynę zmniejszania się populacji uważa się wzrost zacienienia stanowisk. Dlatego podstawowe działanie ochronne polegały na usunięciu drzewek świerkowych, brzozowych i dębowych, tym samy przywróceniu dobrego oświetlenia.
Podobne czynności wykonano już dwa lata temu. Efekt był widoczny już po kilku miesiącach. Zaobserwowano znaczny wzrost ilości leńca.
Leniec to bylina wysokości 10-30 cm, o płożącym się kłączu oraz rozłogach, z których wyrastają liczne, nierozgałęzione, ulistnione łodygi. Jest geofitem, półpasożytem, który za pomocą ssawek czerpie wodę i sole mineralne z korzeni innych roślin.Kwitnie głównie w maju, owocuje na przełomie maja i czerwca. Kwiaty zapylane są przez owady, a nasiona rozsiewane samodzielnie i być może przez wiatr. Nasiona kiełkują przede wszystkim w miejscach pozbawionych innych roślin.
By ochronić i utrzymać tę cenną roślinę jest niezbędna czynna ochrona stanowisk, czyli z użyciem przysłowiowej siekiery.
Leśnicy z Hajnówki podczas wykonywania prac, opierają się na sporządzonej przez dr. Artura Obidzińskiego z Samodzielnego Zakładu Botaniki Leśnej SGGW w Warszawie opinii. Ekspertyzę taką wykonano również dla sasanki otwartej, mieczyka dachówkowatego i groszku wschodniokarpackiego.
Ochrona przyrody Puszczy Białowieskiej jest jednym z najważniejszych kierunków działalności leśników z tamtejszych nadleśnictw. Cel, jaki przyświeca ich pracy jest równoznaczny z celami opisanymi w ustawie o ochronie przyrody: utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów, zachowanie różnorodności biologicznej, zapewnienie ciągłości istnienia gatunków roślin, zwierząt i grzybów, wraz z ich siedliskami, przez utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu ochrony.
Ochrona przyrody, w rozumieniu ustawy, polega na zachowaniu, zrównoważonym użytkowaniu oraz odnawianiu zasobów, tworów i składników przyrody m.in. roślin, zwierząt i grzybów objętych ochroną gatunkową i siedlisk przyrodniczych. A ochrona gatunkowa to tylko jedna z form ochrony przyrody. Ochrona ta dotyczy najczęściej gatunków rzadko występujących, podatnych na zagrożenia oraz objętych ochroną na podstawie umów międzynarodowych.
