Typ siedliskowy lasu
Podstawowa jednostka typologiczna podziału siedlisk leśnych, obejmująca fragmenty lasu o podobnej żyzności i przydatności do produkcji leśnej, ustalana według najważniejszych czynników różnicujących, głównie gleby i wilgotności. W systematyce siedliskowej wyróżnia się: a) na terenach nizinnych (w krainach I – VI; patrz: kraina przyrodniczoleśna) 15 typów siedliskowych: bór suchy (Bs), bór świeży (Bśw), bór wilgotny (Bw), bór bagienny (Bb), bór mieszany świeży (BMśw), bór mieszany wilgotny (BMw), bór mieszany bagienny (BMb); las mieszany świeży (LMśw), las mieszany wilgotny (LMw), las mieszany bagienny (LMb); las świeży (Lśw), las wilgotny (Lw), las łęgowy (Lł), ols jesionowy (OlJ), ols (Ol); b) na terenach wyżynnych i podgórskich (w krainach V, VII, VIII) odmiany wyżynne 3 typów siedliskowych: bór mieszany wyżynny (BMwyż.), las mieszany wyżynny (LMwyż.), las wyżynny (Lwyż.), z możliwością wyróżnienia wariantu wilgotnego; c) na terenach górskich (w krainach VI – VIII) odmiany górskie 6 typów siedliskowych lasu: bór wysokogórski (BWG), bór górski (BG), bór mieszany górski (BMG), z możliwością wyróżnienia wariantu świeżego, wilgotnego i bagiennego; las mieszany górski (LMG), las górski (LG), z możliwością wyróżnienia wariantów świeżego i wilgotnego; las łęgowy górski (LłG), ols górski (OlG).
