Wiąz szypułkowy
Ulmus laevis – łac. ulmus „wiąz”; łac. laevis „gładki, nagi, śliski” (być może nawiązanie do liści, które z wierzchu są gładkie lub nieznacznie szorstkie); nazwa znana od czasów starożytnych.
Wiąz, zwany także limakiem, spotykany jest głównie w lasach łęgowych i w wilgotnych lasach mieszanych. Osiąga wysokość do 40 m. Jego pień przy ziemi jest zazwyczaj charakterystycznie rozszerzony, w dolnej części pokryty krótkimi, odrastającymi gałęziami. Kora wiązu jest spękana i szarobrązowa.
Jego liście są u nasady asymetryczne, podwójnie piłkowane, od spodu delikatnie, szarozielono owłosione. Limak jest gatunkiem jednopiennym. Jego obupłciowe kwiaty zebrane w groniaste pęczki umieszczone są na długich szypułkach. Owocem jest spłaszczony, jednonasienny orzeszek, otoczony szerokim skrzydełkiem. Występuje na terenie całego kraju.
Warto wiedzieć: Zastosowanie wiązu jest ograniczone ze względu na szeroko rozpowszechnioną holenderską chorobę wiązu. Powoduje ona zasychanie konarów i gałęzi na skutek zatykania wiązek naczyniowych drzewa przez strzępki grzyba, który roznoszony jest z drzewa na drzewo przez korniki (ogłodki).
Ciekawostka: Na liściach wiązu często można zauważyć narośla powstałe w wyniku żerowania drobnych stawonogów.
Zapylanie: roślina wiatropylna
Rozsiewanie: anemochoria
Najgrubszy wiąz szypułkowy w Lasach Państwowych [>>]
