Sosna zwyczajna
Pinus sylvestris – łac. pinus „dostarczający żywicy”, od łac. pix „smoła, żywica”; łac. silvestris „leśny”, od łac. silva „las”; nazwa znana od czasów starożytnych.
Któż z nas nie zna królowej polskich lasów. Sosna zajmuje 67% powierzchni leśnej naszego kraju, jest podstawowym gatunkiem lasotwórczym w naszym kraju, spotykanym powszechnie w niemal każdych warunkach środowiska. Zajmuje rozmaite tereny, począwszy od ubogich piaszczystych gleb, przez bagna, a skończywszy na żyznych siedliskach.
Korona sosny ma kształt parasolowaty, a pień pokryty jest czerwonobrązową, łuskowato spękaną korą. Sosna jest gatunkiem jednopiennym. Jasnożółte kwiaty męskie zebrane są w wąskostożkowate kotki, natomiast kwiatostany żeńskie mają postać jajowatych, czerwonawych szyszek. W naszych warunkach występują trzy rodzime gatunki sosen: sosna zwyczajna, limba i sosna górska (kosodrzewina). Igły sosny zwyczajnej i kosodrzewiny skupiają się po dwie na krótkopędach, natomiast u limby jest ich aż pięć!
Igły sosny zwyczajnej mają długość od 3 do 8 cm, grubość do 2 mm. Są drobno piłkowane, sztywne, nieco skręcone i ostro zakończone, na przekroju poprzecznym półkoliste. Najwyższe sosny mają 35 m wysokości.
Warto wiedzieć: drewno sosnowe jest cenione w budownictwie, meblarstwie i przemyśle celulozowym. Wykorzystuje się je do wyrobu płyt pilśniowych i wiórowych. Z żywicy sosny produkuje się kalafonię i proch strzelniczy, a z korzeni zwanych karpiną - terpentynę.
Ciekawostka: 60-letnia sosna produkuje w ciągu doby tyle tlenu, ile wynosi dobowe zapotrzebowanie tego pierwiastka dla 3 osób, czyli 1350-1800 litrów!
Zapylanie: roślina wiatropylna.
Najgrubsza sosna zwyczajna w Lasach Państwowych [>>]
