Robinia akacjowa
Robinia pseudacacia – robinia od nazwiska Jeana Robina (1550-1629), botanika francuskiego, który sprowadził roślinę do Paryża; łac. pseudacacia, „fałszywa akacja”, od gr. pseudes „fałszywy, zmyślony”.
Gatunek ten został sprowadzony z Ameryki Północnej do Europy przez francuskiego botanika Jana Robina. Robinia, zwana inaczej grochodrzewem, osiąga wysokość do 25 m. Jej luźna, jasnozielona, nieregularna korona sprawia wrażenie smukłej i eleganckiej. Górna część młodego pnia i gałęzie porośnięte są ostrymi cierniami. Złożone liście są długie do 30 cm i składają się z 13-15 eliptycznych listków do 4 cm długości.
Robinia kwitnie w połowie maja. Jej białe, przyjemnie pachnące kwiaty tworzą zwisające groniaste kwiatostany. Owocem jest płaski, czarnobrązowy strąk (podobny do fasolki) z małymi brązowymi nasionami. Robinia to żywotne, odporne na niekorzystne warunki drzewo, rosnące nawet na bardzo ubogich i suchych glebach. Doskonale nadaje się do sadzenia przy drogach.
Warto wiedzieć: Twarde i elastyczne drzewo robinii wykorzystuje się do wytwarzania urządzeń sportowych i budowy statków. Jest to także gatunek bardzo ceniony przez pszczelarzy.
Ciekawostka: Wszystkie części drzewa są trujące. Robinia jest roślina leczniczą, stosowana stanach zapalnych dróg moczowych i nerek, przy niewydolności krążenia oraz dla pobudzenia trawienia.
Zapylanie: roślina owadopylna.
Rozsiewanie: anemochoria i zoochoria.
Najgrubsza robinia w Lasach Państwowych [>>]