Olsza czarna
Alnus glutinosa – łac. alnus „olsza”; łac. gluten „klej”.
Olsza jest gatunkiem rozpowszechnionym w całej Europie. Jej nazwa pochodzi od ciemnej kory, która dawniej służyła do farbowania materiałów na czarno. Olsza jest charakterystyczna dla łęgów, czyli lasów leżących nad strumieniami i rzekami. Rośnie także w wąwozach, bagiennych lasach liściastych (tworząc tzw. olsy) i na torfowiskach.
Poznamy ją po wydłużonej, luźno ulistnionej koronie. Liście są piłkowane, na szczycie wcięte, z wierzchu ciemnozielone, a od spodu z kępkami żółtawych włosków w kątach nerwów. Olsza jest gatunkiem jednopiennym. Kwitnie na długo przed rozwojem liści. Kwiaty męskie mają postać wydłużonych kotków barwy purpurowoczerwonej, natomiast kwiatostany żeńskie przekształcają się w trakcie dojrzewania w 2 centymetrowe szyszeczki.
Warto wiedzieć: Białe drewno olszy na powietrzu szybko zmienia kolor na pomarańczowo-czerwony. Jest stosowane m.in. w budownictwie wodnym.
Ciekawostka: Korzenie olszy żyją w symbiozie z bakteriami, które ułatwiają drzewu pobieranie azotu. Dzięki czemu pomaga wzbogacić glebę w ten właśnie pierwiastek.
Rozsiewanie: anemochoria, hydrochoria, zoochoria.
Najgrubsza olsza czarna w Lasach Państwowych [>>]
