Jodła pospolita

Abies alba – łac. abies, w sanskrycie abh oznacza „być bujnym, obfitować” (dotyczy pokroju drzewa); łac. albus „biały”; nazwa znana już w starożytności.
04.02.2020

Abies alba – łac. abies, w sanskrycie abh oznacza „być bujnym, obfitować” (dotyczy pokroju drzewa); łac. albus „biały”; nazwa znana już w starożytności.

Jodła jest drzewem iglastym niezrzucającym igieł na zimę. Ma silny, gruby pień, pokryty szarą korą. Osiąga wysokość ok. 50 m. Korona młodych drzew jest stożkowata, u starych - spłaszczona w kształcie walca. Igły jodły są giętkie i ułożone na gałązce grzebieniasto. Na ich spodniej stronie widać dwa podłużne paski. Ich wierzchołki są tępo zakończone lub mają wyraźne wcięcie.

Kwiaty męskie są żółte, kuliste, osadzone w kątach igieł na wierzchołkach gałązek. Szyszeczki z kwiatami żeńskimi rosną zawsze pionowo, początkowo maja kolor czerwonawofioletowy, później jasnozielony. Gdy na początku października zaczynają dojrzewać całkowicie rozpadają się, uwalniając duże oskrzydlone nasiona. Na pędzie pozostaje wtedy jedynie oś szyszki zwana trzpieniem. Jodła jest typowym gatunkiem lubiącym cień, o dużych wymaganiach siedliskowych.

Warto wiedzieć: Jodły mogą dożyć nawet 500 lat. Ich jasne, trwałe drewno wykorzystuje się do budowy domów i instrumentów muzycznych np. organów.

Ciekawostka: Jeśli rozetrzesz igły jodły, poczujesz zapach pomarańczy.

Zapylanie: roślina wiatropylna.

Rozsiewanie: anemochoria i zoochoria.