Brzoza brodawkowata
Betula pendula – łac. betula „brzoza”; łac. pendulus „zwisający, obwisły” (dotyczy charakterystycznych, zwisających gałęzi) Rodzina: Brzozowate (Betulaceae)
Brzoza to gatunek, który trwale kojarzy się z polskim krajobrazem. Rozpoznamy ją po charakterystycznym kształcie, który zawdzięcza długim i cienkim gałązkom zwisającym z konarów oraz po delikatnych, zakończonych długim szpicem liściach i pniach pokrytych gładką, srebrzystobiałą korą. W powierzchniowych warstwach kory występuje substancja, zwana betuliną. Jej drobne kryształki załamują światło w taki sposób, że nadają korze kolor biały. Brzoza jest gatunkiem jednopiennym.
Kwiaty męskie, mające postać kotków, występują na końcach starszych pędów, żeńskie natomiast na końcach młodszych krótkopędów. Owocem jest malutki orzeszek z cienkimi skrzydełkami. Drewno brzozy jest dość elastyczne i mocne, charakteryzuje się dużą gęstością i dlatego ma wysoką wartość opałową.
Warto wiedzieć: Brzoza rośnie szybko, osiąga wysokość 25 m i dożywa do 120 lat. Jest gatunkiem pionierskim, który w krótkim czasie zdobywa tereny leżące odłogiem. To właśnie brzoza jako pierwsza pojawia się na terenach niezadrzewionych.
Ciekawostka: Niektóre drzewa i krzewy, takie jak sosna, brzoza czy jałowiec, wydzielają substancje bakteriobójcze - fitoncydy. Za ich przyczyną strefa wokół drzew jest wolna od bakterii.
Zapylanie: roślina wiatropylna.
Rozsiewanie: anemochoria i zoochoria.