Wypatrujmy razem pierwszej gwiazdki
Wróciłem właśnie z podwórza, gdzie zakończyłem właśnie ostatnie porządki. Wszystko wokół zamiecione, zagrabione, poukładane… choć jest ciepło jak wiosną powiesiłem kilka nowych pyz dla sikor i mazurków, które przekomarzały się ze mną z okolicznych krzewów. Niech mają na wigilijny stół. W ogrodzie zauważyłem, że pigwowce rozpuściły pączki, zazieleniła się też trawa i pokrzywy, toteż narwałem parę garści kurom. To tak w ramach dzielenia się zielenią- prawie jak opłatkiem.
Leśniczyna Renia wołała do mnie przez uchylone okno podczas moich prac z grabiami i miotłą: „Zachowujesz się zupełnie jak mój tata”. Bo to przecież taka wiejska tradycja, że ojciec dba o porządki wokół domu, aby również na zewnątrz było świątecznie i inaczej. Z kuchni docierają do mnie pyszne, inne niż zwykle zapachy. Za chwilę i ja tam dołożę się skromnie do kulinarnych wyczynów Reni, choć to na co dzień jej królestwo. Bo w święta, a szczególnie w wigilijny dzień powinno być inaczej niż zwykle, choć naturalnie w zgodzie z polską tradycją. Bo na tym polegają święta.
Dzieci już jadą ze swoich miast do nas, do rodzinnego domu, docierają też wciąż nowe emaile i sms. Pod choinką pachnącą lasem leży też spory stosik kartek napisanych do nas ręką bliskich, przyjaciół i znajomych. To szczególnie cenne pozdrowienia. Pod choinką nasze zwierzątka przygotowują sobie mowy na wigilijny wieczór:
Bo w ten jedyny w roku wieczór zwierzęta mogą mówić to, co myślą o nas, ludziach. Dlatego dbajmy o zwierzęta cały rok, żeby nas nie zganiły za niestosowne zachowanie…
Ludzie też dziś, w przedświątecznej atmosferze zachowują się inaczej niż zwykle i mówią do siebie ludzkim głosem. Wszyscy wszystkim ślą życzenia i życzą sobie na różne sposoby : „Wesołych Świąt”
Jako tradycjonalista wolę jednak klasyczne życzenia i choć bardzo chciałbym choć jedno słowo od siebie wysłać każdemu, kto zagląda tu stale lub choć raz zajrzał do blogowej pszczewskiej leśniczówki, to zwrócę się do Was słowami ks. Jana Twardowskiego:
Pomódlmy się w Noc Betlejemską,
w Noc Szczęśliwego Rozwiązania,
by wszystko się nam rozplątało,
węzły, konflikty, powikłania.
Oby się wszystkie trudne sprawy
porozkręcały jak supełki,
własne ambicje i urazy
zaczęły śmieszyć jak kukiełki.
Oby w nas paskudne jędze
pozamieniały się w owieczki,
a w oczach mądre łzy stanęły
jak na choince barwnej świeczki.
Niech anioł podrze każdy dramat
aż do rozdziału ostatniego,
i niech nastraszy każdy smutek,
tak jak goryle niemądrego.
Aby się wszystko uprościło -
było zwyczajne - proste sobie -
by szpak pstrokaty, zagrypiony,
fikał koziołki nam na grobie.
Przypomniała mi dziś ten wiersz miła blogowa koleżanka Ismena, która prowadzi blog http://szimena.bloog.pl/ Dzielę się zatem nim oraz Dobrem z niego płynącym z Wami, bo jakie słowa leśniczego dorównają takim mistrzom słowa jak Norwid, Stachura, Gałczyński, Tuwim czy właśnie ks. Twardowski?
Niech magia świąt poprostuje supełki w naszych wszelkich sprawach, niech dopisze szczęśliwe epilogi do codziennych dramatów, a my w rodzinnym gronie wypatrujmy pierwszej gwiazdki. To mało istotne, że w tym roku nie mamy „białych świąt” i nie możemy jak ta sarna wypatrywać pierwszej gwiazdki z zaśnieżonego lasu:
Istotne, aby mieć wokół siebie bliskich: rodzinę, przyjaciół, znajomych. A gdy zdarzy się komuś samotnie wypatrywać tej gwiazdki niech pomyśli o tych, którzy teraz myślą o nim. To jest istota Świąt Bożego Narodzenia, według mnie najbardziej rodzinnych ze świąt. Bo przecież każdy ma kogoś, kto razem z nim wypatruje pierwszej gwiazdki. Z całą pewnością każdy…
Życzę Wam Miłego świętowania i radosnego wypatrywania pierwszej gwiazdki
Leśniczy Jarek- lesniczy@erys.pl
