Zmarł prof. Zbigniew Laurów
26 października 2020 r. w wieku 88 lat zmarł prof. dr hab. Zbigniew Laurów, emerytowany profesor nauk leśnych i wieloletni pracownik Wydziału Leśnego Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, nauczyciel akademicki i wychowawca kilku pokoleń leśników. Człowiek o niezwykłej życzliwości i skromności.
Profesor Laurów urodził się 1 lipca 1932 roku w Pawłosiowie. W roku 1951 ukończył Liceum Leśne w Brynku, a w 1957 r. studia na Wydziale Leśnym SGGW w Warszawie, uzyskując dyplom magistra inżyniera. W trakcie studiów podejmował pracę w Okręgowej Dyrekcji Lasów Państwowych w Przemyślu, w charakterze pomocnika taksatora (przez okres 5 miesięcy został zatrudniony przy urządzeniowych pracach terenowych w Bieszczadach) oraz w Zarządzie Szkolenia Zawodowego Ministerstwa Leśnictwa (lata 1952-1954).
W roku 1954, po studiach inżynierskich, rozpoczął pracę na macierzystym Wydziale Leśnym w charakterze nauczyciela akademickiego w Katedrze Użytkowania Lasu, awansując kolejno od stanowiska zastępcy asystenta do profesora zwyczajnego. W międzyczasie, w latach 1959-1961, pracował w Kampinoskim Parku Narodowym na stanowisku leśniczego. Profesor Laurów przeszedł na emeryturę w 2002 r. W okresie emerytalnym podjął pracę na stanowisku profesora w Wyższej Szkole Kultury Fizycznej i Turystyki w Pruszkowie.
W latach 1977–1982 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Użytkowania Lasu i Inżynierii Leśnej. W okresie 1982–1996 był kierownikiem Katedry Użytkowania Lasu i Inżynierii Leśnej. Ponadto był Kierownikiem Studium Podyplomowego Technizacji Leśnictwa (1974 – 1981). Uczestniczył w misjach gospodarczych połączonych z opracowywaniem raportów techniczno-ekonomicznych do Baszkirii (1976), Wietnamu (1976), Laosu (1976 r i 1980), Turcji (1979), Tajlandii (1980) i Nikaragui (1984). Trzykrotnie został wybrany na członka Komitetu Technologii Drewna PAN. Od roku 1996 pełnił funkcję Członka Korespondenta Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych.
Profesor Laurów był autorem wielu publikacji naukowych, w tym podręczników akademickich. Był również recenzentem licznych publikacji w krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych. Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się na analizie jakości technicznej drewna i warunków jego pozyskiwania w wybranych bazach surowcowych. Był współautorem opracowania nowego systemu norm jakościowo-wymiarowych na drewno okrągłe. Pod Jego kierunkiem prowadzono badania dotyczące zwęglania drewna w retortach stalowych, w warunkach polowych. Zaproponowana metoda zwęglania była szeroko rozpowszechniona w Zjednoczeniu Leśnej Produkcji Niedrzewnej „Las” i w Lasach Państwowych, szczególnie na terenie Bieszczadów.
Jako pracownik naukowo–dydaktyczny wyższej uczelni ma znaczny wkład w kształceniu młodej kadry leśników i w doskonaleniu zawodowym absolwentów zatrudnionych w leśnictwie. Od początku pracy w SGGW w Warszawie prowadził ćwiczenia i wykłady z nauki o surowcu drzewnym i z organizacji i technologii pozyskiwania drewna. Ważną pozycją w działalności dydaktycznej było kierowanie pracami dyplomowymi studentów polskich i zagranicznych. Pod Jego kierunkiem stopnie doktorskie uzyskało pięć osób, w tym dwóch obcokrajowców.
Cześć Jego Pamięci!
