Z wizytą u sikory modrej

W styczniu tego roku leśnicy i ornitolodzy powiesili budkę lęgową z wlotem o średnicy 3 cm, czyli odpowiednim dla niewielkiej modraszki (Cyanistes caeruleus). W środku budki zainstalowano kamerę z funkcją podczerwieni i dźwiękiem.

W drugiej połowie kwietnia sikory, które dobrały się w parę i zasiedliły budkę, rozpoczęły okres lęgowy. Wspólne mieszkanie rozpoczęły od wykonania gniazda, głównie z mchu, a wyściółkę stanowiły drobne pióra i sierść.

Co ciekawe, sikora modra to prawdziwy czyścioch. Sikory znoszoną do gniazda lawendę, miętę wonną, kocankę włoską i krwawnika lubczykolistnego, które mają działanie dezynfekujące.

Pod koniec kwietnia samica zniosła niewielkie białe, rudo nakrapiane jaja, z których po około dwóch tygodniach wylęgły się pisklęta.

Zwykle samice sikory modrej składają 7-13 jaj (niekiedy nawet 16!), które sama wysiaduje kilkanaście dni. Samiec i samica karmią młode, które opuszczają budkę lęgową po 17-18 dniach. Rodzice karmią je jeszcze przez kilka dni.

Pisklęta są niezwykle żarłoczne i domagają się od rodziców ciągłych dostaw pokarmu. W okresie wychowu młodych, który trwa ok. trzech tygodni, oboje rodzice polują intensywnie, zjadając i przynosząc do gniazda od 130 do 200 dorosłych owadów i larw, głównie gąsienic motyli, dziennie.

W tym roku, już po raz drugi można oglądać transmisję z gniazda bocianów czarnych.

Sąsiedztwo 80-letnich dębów i urodzaj żyjących na nich owadów, to dla ptaków suto zastawiony stół.

Sikora modra jest leśnym dziuplakiem, bardzo licznie występującym w naszym kraju. Mimo to jest objęta ścisłą ochroną gatunkową. Ptak ten jest także rozpowszechniony w Europie, z wyjątkiem północnej Skandynawii i najbardziej na północ wysuniętych terenów Rosji. Występuje również na Bliskim Wschodzie i w północno-zachodniej Afryce.  

W większości miejsc, gdzie występuje prowadzi życie osiadłe lub koczujące i tylko populacje z północnej i północno-wschodniej Europy regularnie migrują na południe.

Zimą, razem z sikorą bogatką, jest ona najczęstszym gościem w karmnikach, wtedy też skupia się w stada, które mogą liczyć do kilkuset osobników. W najchłodniejszych miesiącach roku można ją spotkać w grupach mieszanych obok pełzaczy, kowalików, dzięciołów i mysikrólików, razem szukają pokarmu i ostrzegają się przed drapieżnikami.

Mimo iż człowiek widzi modraszkę w niebiesko-żółtych barwach, to same ptaki widzą siebie inaczej. Samiec jest dla samicy jaskrawo nadfioletowy. Pióra samicy odbijają dużo mniej nadfioletu. Sikory widzą zarówno widzialny dla człowieka zakres fal elektromagnetycznych, jak i odcienie nadfioletu.