Skrzydlaci sprzymierzeńcy leśników

– Żerujące na obrzeżach terenów leśnych szpaki w znaczący sposób przyczyniają się do niwelowania liczebności pędraków chrabąszcza majowego, który stanowi duże zagrożenie dla drzewostanów. Podczas wychowu młodych, ptaki śpiewające pochłaniają niezliczone ilości gąsienic, co wpływa pozytywnie nie tylko na las, lecz także na ich pisklęta, dla których stanowią one pożądany pokarm wysokobiałkowy – wyjaśnia Jarosław Mydlak, leśniczy leśnictwa Serwin w Nadleśnictwie Biała Podlaska i wielki pasjonat ornitologicznych obserwacji.

– Nieocenioną rolę ochroną w lasach pełnią dzięcioły, dla których przysmakiem są dobrze znane leśnikom korniki oraz cała gama szkodników pierwotnych mających negatywny wpływ na stan zdrowotny lasów. Dziuple dzięciołów stanowią schronienie i miejsce gniazdowania dla wielu gatunków ptaków leśnych czy ssaków – dodaje leśniczy.

Podobne zdanie o dzięciołach ma Włodzimierz Czeżyk, miłośnik ornitologii pracujący, na co dzień, jako komendant Straży Leśnej w Nadleśnictwie Włodawa.

– To znakomici producenci  leśnych mieszkań. Wykute przez nich dziuple zajmują ptaki takie jak sikory, muchołówki, pleszki, ale poza nimi także owady – szerszenie, osy i trzmiele, a nawet orzesznice, kuny czy nietoperze.

Pracownik Nadleśnictwa Włodawa dostrzega też ogromną zaletę ptaków, jaką jest umiejętność równoważenia liczebności owadów stanowiących potencjalne zagrożenie dla drzewostanów.

– To chyba najważniejsze zadanie jakie ptaki mają do spełnienia w ochronie lasów. W tym przypadku naszymi sprzymierzeńcami są niewątpliwie owadożerne dziuplaki, jak sikorki czy muchołówki. Pomocną dłoń leśnikom wyciągają sójki, które rozsiewają żołędzie chowane wcześniej w różnych miejscach. Ptaki drapieżne i sowy odpowiadają za redukcję myszowatych, które potrafią wyrządzić wiele szkód w uprawach i na szkółkach, zaś kruki i przedstawiciele szponiastych dbają o jak najlepszy stan sanitarny lasów, m.in. poprzez uprzątanie zalegającej padliny ­– tłumaczy.

Co sprawia, że lasy RDLP w Lublinie sprzyjają bogactwu ptasich gatunków? Według Jarosława Mydlaka jest to duże zróżnicowanie siedlisk oraz faz rozwojowych drzewostanów.

– Środowiskiem bytowania preferowanym przez niezwykle rzadki gatunek, jakim jest lelek kozodój są zręby, z kolei siniaki czy dzięcioły czarne spotkamy w starodrzewach. Niezwykle ważne, z punktu widzenia gospodarki leśnej, jest pozostawianie martwego drewna, które sprzyja występowaniu rzadkich gatunków, takich jak muchołówka mała. Im więcej terenów niedostępnych pozostawionych przyrodzie, tym większa szansa, że przybędą tam skrzydlaci lokatorzy ­– zaznacza.

– Duża mozaika siedlisk leśnych znajdujących się na obszarze lubelskiej dyrekcji LP przekłada się na różnorodność gatunków ptaków i niewątpliwie przyczynia się do tego, że w lasach niektórych nadleśnictw spotkać tak cenne okazy jak puszczyk mszarny czy gadożer – wtóruje Włodzimierz Czeżyk.

O kondycję ptasich populacji na obszarze RDLP w Lublinie jest spokojny Tomasz Wąsik, naczelnik Wydziału Spraw Terenowych w Janowie Lubelskim Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Lublinie. – Lasy lubelskiej dyrekcji LP są jednym z najbardziej zróżnicowanych przyrodniczo regionów naszego kraju. Mnogość typów ekosystemów znajdujących się w ich zasięgu terytorialnym oraz rozległe kompleksy leśne stwarzają ogromne możliwości siedliskowe różnorodnym gatunkom ptaków – zauważa zwracając uwagę na fakt, że tutejsze tereny leśne stanowią ostoję gatunków o znaczeniu międzynarodowym.

– Świadczy o tym fakt występowania na tym terenie między innymi bociana czarnego, bielika, głuszca, włochatki, lelka, puszczyka uralskiego, puchacza czy gadożera. Miejsca gniazdowania ptaków szczególnie wrażliwych na antropopresję objęte są ochroną strefową, dzięki czemu mają one dogodne warunki do rozwoju i możliwe będzie zachowanie wielu cennych gatunków dla przyszłych pokoleń – podsumowuje.