Posadzili „kolbuszowską perełkę”
300 sztuk wawrzynka główkowego, bardzo rzadkiej rośliny, która jest jednym z symboli ochrony przyrody w Puszczy Sandomierskiej posadzono na trzech stanowiskach w Nadleśnictwie Kolbuszowa.
Proces zaniku stanowisk wawrzynka trwa już od kilku lat i odnotowano go w całym zasięgu występowania rośliny. Naturalne stanowiska tego gatunku, jedno z nich odkryli w 2000 r. kolbuszowscy leśnicy, cały czas ubożeją. Dlatego podjęto starania o zachowanie puli genowej oraz zwiększenia populacji wawrzynka.
- W 2002 roku po decyzji Ministra Środowiska zebrano materiał rozmnożeniowy w postaci zrzezów z 35 roślin matecznych. Następnie wyhodowano z nich sadzonki, które trafiają do lasu – przypomniał Stanisław Sęktas, leśniczy Arboretum Leśnego w Stradomii.
- Obok istniejącego naturalnego stanowiska wawrzynka, zlokalizowane zostały jego stanowiska zastępcze – objaśnia Bartłomiej Peret, nadleśniczy Nadleśnictwa Kolbuszowa. - Czas pokaże, czy podjęte przez nas starania związane z zachowaniem gatunku się powiodą. Mamy nadzieję, że dzięki temu uda się zachować lokalną populację „kolbuszowskiej perełki” – dodaje.
W akcji sadzenia wawrzynka wzięli udział m.in. Łukasz Lis, przedstawiciel RDOŚ w Rzeszowie, Krzysztof Klecha, wójt Gminy Dzikowiec oraz pracownicy Nadleśnictwa Kolbuszowa. Prace nadzorowali specjaliści z Arboretum Leśnego im. Prof. S. Białoboka
w Stradomii przy Nadleśnictwie Syców. Całość rejestrowała ekipa programu „Prosto z lasu".
Wawrzynek główkowy (Daphne cenorum L.) to krzew należący do rodziny wawrzynkowatych. Jest gatunkiem europejskim, reliktem trzeciorzędowym, występującym na obszarach wyżynnych środkowej i południowej Europy. W Polsce osiąga północno-zachodnią granicę zasięgu, występuje na Wyżynie oraz w Kotlinie Sandomierskiej. Występuje w miejscach słonecznych, odkrytych, w widnych lasach sosnowych lub murawach na skałach wapiennych.
Jest drobnym, niskim krzewem o cienkich, pokładających się pędach, osiągającym od kilkunastu do 50 cm wysokości. Kwiaty zebrane w główkowaty kwiatostan, różowe lub białe o intensywnym zapachu pojawiają się na przełomie maja i czerwca. Jest rośliną trującą!
W Polsce gatunek jest objęty ochroną ścisłą jako wymagający ochrony czynnej.
W najnowszym wydaniu „Polskiej Czerwonej Księgi Roślin” z 2014 r. został zaliczony do gatunków krytycznie zagrożonych wyginięciem.
