Augustowskie stado straciło żubra

Na terenie Nadleśnictwa Płaska (RDLP Białystok) znaleziono martwego żubra. Wezwany na miejsce Powiatowy Lekarz Weterynarii stwierdził, że przyczyną śmierci było zakażenie ran, jakie osobnik odniósł w wyniku starcia z innym żubrem.
03.09.2019 | Aleksandra Masiejczyk, Nadleśnictwo Płaska

Na terenie Nadleśnictwa Płaska (RDLP Białystok) znaleziono martwego żubra. Wezwany na miejsce Powiatowy Lekarz Weterynarii stwierdził, że przyczyną śmierci było zakażenie ran, jakie osobnik odniósł w wyniku starcia z innym żubrem.

Martwe zwierzę to czteroletni byk, który trafił do Puszczy Augustowskiej w ramach „Kompleksowego projektu ochrony żubra przez Lasy Państwowe". Zgodnie z projektem, 5 kwietnia 2018 r. na teren Puszczy Augustowskiej wsiedlono siedem osobników pochodzących z Puszczy Boreckiej – pięć krów i dwa byki. Wkrótce stado powiększyło się o nowych członków – dorosłego byka, który od dłuższego czasu samotnie przemierzał puszczańskie ostępy, oraz jałówkę.

W poniedziałkowy poranek podleśniczy leśnictwa Hanus zauważył na śródleśnej łące nieruchomy, ciemny kształt. Zaciekawiony tym nietypowym widokiem wyciągnął lornetkę.

- We mgle kształt był trudny do rozpoznania – relacjonuje leśnik. Ostrożnie podszedł bliżej i zobaczył żubra w nienaturalnej pozycji. Zwierzę leżało na boku.
- Obserwowałem go przez dłuższą chwilę. Nie dawał oznak życia - opowiada.

Okazało się, że zwierzę było martwe. Zarówno zapach jak i wygląd żubra świadczyły, że nie żyje już od jakiegoś czasu. Podleśniczy natychmiast przekazał informację do nadleśnictwa. Wezwano Policję oraz Powiatowego Lekarza Weterynarii.
Na miejscu dokonano wnikliwych oględzin, które miały na celu ustalenie przyczyny zgonu zwierzęcia. Weterynarz wykluczył udział człowieka. Na ciele żubra stwierdzono rany kłute, które powstały najprawdopodobniej w wyniku starcia z innym osobnikiem. Młody żubr padł na skutek zakażenia ran.

W Polsce żyje prawie 1900 żubrów. Dzięki wieloletniej współpracy licznego grona osób – naukowców, leśników i przyrodników, gatunek znajdujący się jeszcze przed wojną na skraju wymarcia, dziś szybko zwiększa swą liczebność oraz areał występowania. Jednak każda strata osobnika jest bolesna dla odtwarzanej populacji.