Archeologiczna sensacja. Odkryto zaginione miasto

Wśród szczecineckich lasów odkryto „zaginione” miasto. W jego znalezieniu pomogły informacje od pracowników Biura Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej.  Archeolodzy 16 października zaprezentowali wyniki swoich prac.
19.10.2020 | Fundacja Relicta, Nadleśnictwo Świdwin

Wśród szczecineckich lasów odkryto „zaginione” miasto. W jego znalezieniu pomogły informacje od pracowników Biura Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej.  Archeolodzy 16 października zaprezentowali wyniki swoich prac.

Konferencja odbyła się na terenie Nadleśnictwa Świdwin, na terenie którego odnaleziono miasto. - To największe odkrycie archeologiczne na terenie naszego nadleśnictwa – zaakcentował Rafał Grzegorczyk, nadleśniczy Nadleśnictwa Świdwin.

- Na terenie dyrekcji szczecineckiej możemy znaleźć sporo miejsc bogatych w stanowiska archeologiczne. Leśnicy są grupą zawodową ściśle współpracującą z naukowcami. Zależy nam bardzo na rozwoju szeroko pojętej kultury, a także społecznych funkcji terenów leśnych – dodaje Łukasz Maciejunas, dyrektor Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinku.

 

Odkrycie Sławoborza jest sporą sensacją i dużym zaskoczeniem, gdyż w literaturze historycznej i archeologicznej regionu nie ma zbyt dużo informacji na jego temat.

Pomogła książka Johannesa Courtois z 1909 r., który napisał, że na początku XVII w. Stolzenberg traci prawa miejskie, a do końca XIX w. widoczne były jedynie w tym miejscu wały i zarys fosy. Okazało się, iż już wtedy opisany teren pokrywał las.

Natomiast pracownicy Biura Urządzania Lasów i Geodezji Leśnej RDLP w Szczecinku, wykazali w planie ochrony przyrody dla Nadleśnictwa Świdwin znane oraz domniemane stanowiska archeologiczne.

Archeolodzy i historycy natomiast zaczęli szukać dalszych informacji. Wieś gminna Sławoborze (niem. Stolzenberg), licząca dziś około 2 tys. mieszkańców, położona jest w powiecie świdwińskim w Zachodniopomorskim. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1291 r., wtedy też po raz pierwszy wymieniono tamtejszy kościół parafialny.

Od XIV w. Sławoborze stanowiło własność biskupów kamieńskich, a w 1606 r., dzięki nadaniu Franciszka I księcia pomorskiego, przeszło w ręce rodziny Blankenburgów. Co znamienne, w żadnym z współczesnych opracowań historycznych nie pojawia się informacja o miejskim epizodzie średniowiecznego Stolzenberga/Sławoborza.
Z dokumentów wynika, że upadek miasta mógł nastąpić ok. 1628 r.

Przy okazji prowadzonych prac natrafiono na ślad potyczki pomiędzy wojskami pruskimi i rosyjskimi z okresu wojny siedmioletniej (ok. 1761 r.).

PGL LP współpracuje w projekcie z Fundacją Relicta z Poznania, która prowadzi i sfinansowała badania zaginionego miasta, archeologami, historykami, naukowcami oraz członkami Grupy Eksploracyjno-Poszukiwawczej „Parsęta”, Stowarzyszenia Historycznego „Dębosz” oraz Stowarzyszenia Historycznego „Pamięć i Tożsamość”.