„Tropek" rży w Tuszymie

13 grudnia w Nadleśnictwie Tuszyma wręczono dokumenty „Honorowa Klasa Chrzestna Konia” laureatom konkursu na imię dla konika polskiego. Imię „Tropek" dla urodzonego w sierpniu ogierka wybrano spośród 112 nadesłanych propozycji.
14.12.2016 | Edward Marszałek, rzecznik prasowy RDLP w Krośnie

13 grudnia w Nadleśnictwie Tuszyma wręczono dokumenty „Honorowa Klasa Chrzestna Konia” laureatom konkursu na imię dla konika polskiego. Imię „Tropek" dla urodzonego w sierpniu ogierka wybrano spośród 112 nadesłanych propozycji.

Jury wybrało propozycję zgłoszoną przez dzieci klas I-III ze Szkoły Podstawowej nr 2 im. Św. Jadwigi Królowej w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Mielcu. Dokument potwierdzający nadanie imienia uroczyście wręczył nadleśniczy Andrzej Kochmański, podczas oficjalnego przyjęcia dla chrzestnych

- Po spotkaniu wszyscy „rodzice chrzestni” pojechali do lasu odwiedzić swojego pupila „Tropka”, wszystkie zaś konie poczęstowali smakowitymi jabłkami - mówi organizator akcji Artur Święch. - Najgłośniej chyba parskał i rżał Tropek, jakby wyczuwał, że to jego wielkie święto. Najcenniejsza była jednak radość dzieci, dla których kontakt z wielkim zwierzęciem jest sporym przeżyciem, niosącym pozytywne treści.

Grupa, wracając od zagrody dla koników, odwiedziła pomnikowy dąb w Sokolu, przekazując drzewu swoje tajemne życzenia.

Rezerwatowa hodowla konika polskiego w Nadleśnictwie Tuszyma ma już ponad 20 lat. Obecnie przebywa tu tabun liczący siedem koni zaliczanych do rasy prymitywnej, pochodzącej od dzikich tarpanów, żyjących na terenach Polski do końca XVII wieku.

W okresie międzywojennym prof. Tadeusz Bolesław Vetulani rozpoczął restytucję rasy zbliżonej do dawnego tarpana. Koniki polskie, nazywane wcześniej mierzynami, po przodkach zachowały niezależny charakter, zmianę ubarwienia sierści na zimowe, sezonowe gromadzenie tłuszczu, dużą odporność na niekorzystne czynniki pogodowe.

Zbliżone wyglądem do wymarłych tarpanów, żyją dziś w wielu hodowlach zagrodowych oraz wolnościowych, np. w Popielnie na Mazurach i w Roztoczańskim Parku Narodowym. Ich populacja sięga obecnie ponad tysiąc osobników, z tego ponad połowa żyje w prywatnych hodowlach. Główne cechy: wysokość w kłębie 130-135 cm, maść myszata z ciemną pręgą przez grzbiet, krótka stojąca grzywa.