Bóbr europejski
łac. Castor fiber
Po drugiej wojnie światowej gatunek bardzo nieliczny, zagrożony wyginięciem, obecnie powszechny na terenie całego kraju. Bobry są wyłącznie roślinożerne. Żywią się korą, liśćmi, roślinami przybrzeżnymi. Nocą potrafią odwiedzać pola kapusty, buraków, ogrody warzywne i sady.
Zimą odżywiają się łykiem drzew liściastych, których gałęzie gromadzą w ciągu lata. Bobry prowadzą ziemno - wodny tryb życia. Świetnie nurkują i potrafią przebywać pod wodą ponad 10 minut. Kopią nory lub budują kopce z gałęzi i mułu, zwane żeremiami, które służą im za schronienie. Wejście do nich znajduje się pod wodą.
Najbardziej znaną cechą bobrów jest umiejętność budowy tam na rzekach i strumieniach. W ten sposób bobry potrafią spowodować zalanie znacznych obszarów, powodując szkody na uprawach i łąkach, dlatego czasem ludzie uważają je za szkodniki. Poza rysiem i wilkiem nie mają w zasadzie naturalnych wrogów. Dawniej polowano na bobry, by zdobyć ich cenne futro. Ogon, który jest pokryty łuskami podobnie jak u ryb, uważano za danie postne. Bóbr jest największym gryzoniem występującym w Polsce.
Gatunek chroniony.
